اقـدام مـهـم ديـگـر ژاپـن در راسـتـاى سـيـاست توسعه ارضى ، حمله گسترده به سرزمين چين در سال 1937 م بود. دولت ژاپن قصد آن داشت تا (نظم و صلح ) را در خاور دور، به دست خويش و بـدون مـداخـله قـدرتـهـاى سـايـر قاره ها، برقرار سازد؛ نظم و صلحى كه با منافع رو به تـزايـد ژاپـن ، هـمـاهنگ و همسو باشد.تحقق اين آرمان ، آنگاه كه در سايه روشهاى مسالمت آميز، مـمـكـن نـبـاشـد، بـا تـكـيـه بـر زور و قـوه قـهـريـه ، جـامـه عمل مى پوشد. سرزمين پهناور و داراى منابع بيكران چين ، كه هنوز درگير جنگ داخلى ، تجزيه و فـقـدان وحـدت مـلى و حـاكميت مركزى مقتدر است ، دوباره ميدانى مناسب براى آزمايش سياستهاى ژاپن مى باشد.بـهـانه لازم : در ژوئيه سال 1937، بين گروهى از سربازان ژاپنى و چينى در (او آن پينگ )، واقـع در جـنـوب غـربـى پـكـن ، زد و خـورد مـختصرى رخ داد. دولت و ارتش ژاپن از اين فرصت استفاده كرده ، به دولت چين اولتيماتوم داده ، تهاجم وسيعى را آغاز كردند. اين عمليات با حمله بـه پـكـن و چند روز بعد، با پياده شدن سربازان ژاپنى در شانگهاى آغاز گرديد؛ جنگى كه به مدّت هشت سال به طول انجاميد.تـسـلط ژاپـن بـر مـهـمـترين مناطق چين : ارتش ژاپن طى هيجده ماه ، برترى خود را در همه جا به اثبات رساند. پكن ظرف 48 ساعت به تصرف درآمد و شانگهاى در 27 اكتبر سقوط كرد. نانكن نـيـز طـى مـاه بـعـد بـه اشـغـال ارتـش ژاپـن درآمـد. ژاپـن در سـال بـعـد، بـا لشـكـر كـشـى عـظـيـمى ، تمام درّه وسطاى رود (يانگ تسه )، از جمله (هان كئو) بـزرگـتـريـن مـركـز بـازرگـانـى و صـنـعـتـى چـيـن داخـلى را اشـغـال كـرد و از (آموى ) تا (كانتون )، سراسر كرانه جنوبى چين را به تصرف خود درآورد. بـديـن سـان ، مـهـمـتـريـن مـنـاطـق اقتصادى چين ، در سال 1938، تحت سلطه ژاپنيها درآمده بود، بگونه اى كه دولت ژاپن بر 42 درصد از جمعيت چين حكم مى راند.عـكـس العـمـل جـامـعـه ملل : مجمع جامعه ملل ، اقدام ژاپن را محكوم كرد، امّا از كاربرد واژه (متجاوز) امـتـنـاع ورزيـد، زيـرا بـخـوبـى مـى دانـسـت كـه قـدرت اِعـمـال مـجـازاتـهـاى مـنـطـبـق بـاچـنـيـن تـجـاوزى را نخواهد داشت . قدرتهاى بزرگ در سه جبهه (ليبراليسم و دموكرات )، (فاشيسم و نازيسم ) و (كمونيسم )، به طور متفاوت با تجاوز ژاپن بـرخـورد كـردند. انگلستان تنها به اعتراض ديپلماتيك اكتفا كرد. آمريكا اعلام كرد كه وضعيت مـوجـود را بـه رسـمـيـت نـمـى شـنـاسـد.دولتـهـاى آلمـان و ايتاليا كه با پيمان (ضد كمينترن )(75) متحد ژاپن بودند، در راستاى بر هم زدن نظم حاكم بر جامعه بين المللى ، به طـور ضـمـنى و آشكار از ژاپن حمايت كردند. تنها دولت سوسياليستى اتحاد شوروى (سابق ) بود كه عليه ژاپن به مقابله برخاست .(76)
ايتاليا و سياستهاى دولت موسولينى
ايـتـاليـا، از جـمله كشورهايى بود كه در دهه 1930، نقش فعّالى در سياست بين المللى داشت . دولت فـاشـيـستى موسولينى كه از سال 1922 قدرت را در ايتاليا در دست گرفته بود، در صـدد بـهـره بـردارى از شـرايط بين المللى براى تحقق وعده هايش به مردم برآمد. از اين رو، تـجـزيـه و تـحـليـل اقـدامـات مـوسـوليـنـى در بررسى روابط بين المللى دهه 1930 از اهميت برخوردار است .پـيـمـان چـهار جانبه 1933: نخستين سالهاى دهه 1930 براى آزمايش سياستهاى موسولينى در سـطـح اروپـا و بـين الملل ، سالهاى مهم و سرنوشت سازى بود. اولين اقدام به مساءله پيمان چـهـار جـانـبـه مـربـوط مـى شود. موسولينى در چهارم مارس 1933، طرح (پيمان چهار جانبه ) متشكل از دولتهاى ايتاليا، انگلستان ، فرانسه و آلمان را تهيه و اعلام كرد. بر طبق اين پيمان ، چـهـار قـدرت بـزرگ اروپـايـى در مـورد صـلح و امـنـيت جامعه بين المللى با يكديگر مشورت ، تـبـادل نـظر و همكارى مى كردند و هرگونه تجديد نظر در قراردادهاى بين المللى ، منوط به تصويب اعضاى اين پيمان بود.(77) تـفـسـيـرهـاى مـتـفـاوت و حـتى متضادى در مورد اين پيمان ارائه شده است . اعتقاد برخى از صاحب
لطفا منتظر باشید ...
