بسيار جاى تامل و شگفتى است كه خاك و تاريخ و گذر زمانه و تغيير و تبديل و تحول جهانى همه چيز را برهم مى ريزد، و به فراموشى مى سپارد، ويران مى سازد، خرد مى كند، ريزريز و قطعه قطعه مى سازد، پودر و خاك و به نابودى مى كشاند.حتى تمدنهاى بزرگ گذشته از ماد و عاد و ثمود، و سامانيان ، هخامنشيان ، فرعونيان ، مغولان ، و ديگران و ديگران حتى پس از تاريخ دين و ديانت ، و سلسله هاى بزرگ گذشته بشريت و قدرتمندان پر زر و زور تاريخ كه در برابر انبياء و پيامبران ايستادند، كشتند و خونريزيها كردند و پايه هاى حكومت هاى دنياى خود را قوى ساختند، همه به خاك و موزه تبديل شدند.حتى اين سنت تغييرناپذير خداوند و آفرينش ، گريبان سلسله هاى جور و ستم پس از تاريخ اسلام را نيز فرا گرفت و كاخ هاى تو در توى سبز رنگ امويان شام ، و قصر گسترده معاويه و يزيد و بنى اميه در دمشق و ديگر كاخهاى سر به فلك كشيده و از سنگ تراشيده شده حكام واپسين امويان ، و سپس عباسيان در بغداد، و مرو، خراسان ، و بين النهرين و ماوراء النهر، حتى كاخهاى شاهان ايرانى تبار هندوستان تا ايران و روم شرقى با آن همه كشور گشاييها و جمع آورى قدرت و ثروت و ياران و سربازان ، همه با طوفانهاى شن و خاك و باد و هوا و برف و باران رفته رفته درهم ريخت و جز تپه اى از جرم و جنايت و تاريخ سياه ، و مچاله شده چيزى باقى نگذارد.اين رسم تاريخ آفرينش و سنت دنيوى است ، كه همه روزى به دنيا آيند و ميدانى فراخ و گسترده يابند تا در آن ظهور و بروزى به نيكى و يا زشتى ، به بزرگى يا به پستى ، به ايمان يا به گناه تن در دهند و سپس روى برتابند و از جهان بروند، و با گذشت چند صباحى روزگار ديگران رسد و آيندگان به فراموشى سپرده شوند.حتى آنان كه در روزگار گرم و پرحرارت و آشوب كربلا به كشتن خانواده پيامبر (ص ) افتخار مى كردند و پس از اين حادثه نيز خانواده هايى در شام ، با عناوين تازه اى همانند: بنو السراويل ، و بنو السرج و بنو اسنان ، و بنو المكبرى ، و بنو الطشتى ، و بنو القضيبى ، و بنو الدرجا و ... معروف شدند.اينان كسانى بودند كه يا لباس امام شهيدان (ع ) را پس از شهادت ربودند و يا بر پيكر او اسب تاختند كه برخى از تازندگان اسب ، نعل اسب خود را به بهاى بسيارى به مردم فروختند و مردم نادان و غافل از حقيقت اهلبيت پيامبر (ع )، نعل اسبان را بر سر در خانه خود مى زدند، و بدان افتخار مى كردند، و يا فرزندان كسى بودند كه نيزه اى را كه سر امام (ع ) بر آن بود حمل مى كردند، يا فرزندان كسى بودند كه پشت سر نيزه دارى كه سر مقدس امام (ع ) را حركت مى داد تكبير مى گفت ، و ديگران و اشباه و نظاير اين قشر مردمان به ظاهر بشر و در باطن از حيوان پست تر نيز به حكم وضعى عملى و رفتارى دنيوى خود نابود شدند و اثرى از ايشان باقى نماند.حتى گور معاويه و يزيد و فرزندانشان و امويان كه بعدها به حكم همان رفتار ستمگرانه خود گرفتار آتش غضب عباسيان شدند و سوختند، و ديگر گورهاى ايشان در مدينه و مكه و شام و خراسان و كاشان و رى و ماوراء النهر و بين النهرين و كوفه و بغداد نيز به خاك تبديل شد و پس از ايشان نيز عباسيان به همان بدعاقبتى
لطفا منتظر باشید ...
