امام سجاد در ميان مردم شام - بررسی تاریخ عاشورا نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

بررسی تاریخ عاشورا - نسخه متنی

س‍خ‍ن‍ران:‌ م‍ح‍م‍داب‍راه‍ی‍م‌ آی‍ت‍ی‌؛ م‍ق‍دم‍ه‌ نویس: ع‍ل‍ی اک‍ب‍ر غ‍ف‍اری‌

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

در شام هم چند فرصتى به دست امام آمد و از هر كدام در حدود امكان استفاده كرد در بازار دمشق كه على بن الحسين اسير و گرفتار بود ابراهيم بن طلحه بن عبيدالله تيمى جلو آمد و به شماتت امام سجاد را گفت اى على بن الحسين در اين مبارزه پيروزى با كه بود؟ يعنى چه خوب شكست خورديد و چه دشمنان شما خوب پيروز شدند، امام در پاسخ وى فرمود: اكنون كه وقت نماز مى رسد اذان بگو و اقامه بگو تا بدانى و خوب بفهمى كه پيروز كيست و مبارزه به نفع كدام طرف بوده است ، يعنى تو خود كه از طايفه تيم قريش هستى و شايد به عللى از شكست بنى هاشم خوشنود مى شوى و لذت مى برى تا مسلمان هستى به حكم اسلام بايد هم در اذان و هم در اقامه بگويى اشهد ان محمدا رسول لله و فرزندان و وارثان اين محمد كه بدون نام بردن و درود فرستادن بر او نماز هيچ مسلمانى پذيرفته نيست ، مائيم نه ديگران و تا روزى كه اسلام برقرار است عزت افتخار ما آل محمد پايدار و برقرار خواهد بود، اين جمله كوتاه عجيب را هم امام چهارم در پاسخ يك نفر ديگر فرمود، و شايد هم آرام و بى صدا بيان داشت ، اما همين جمله هاى آرام و بى صدا در تاريخ صدا مى كند و عكس العمل نشان مى دهد و گاه يك جمله است كه كتاب ها و سخنرانى ها و مقاله هاى بسيار مهم به وجود مى آورد و هر چند در آن موقع نه ابراهيم نه طلحه و نه ديگران نمى توانستند سر از اين حساب ها درآورند و از كميت اين جمله كوتاه گذشته به كيفيت آن توجه كنند، اما خود امام چهارم مى دانست كه اگر براى گفتن همين يك جمله به شام آمده بود و در اين سفر جز اين سخن كوتاه را نمى گفت ، براى تامين مقصودى كه در نظر است همين جمله كافى است و آنان كه امروز نمى توانند به اين حساب ها برسند در آينده بسيار نزديك بر نقشه حسين بن على عليه السلام و ياران و اهل بيت او آفرين خواهند گفت .

امام سجاد در ميان مردم شام

فرصت ديگرى در بازار شام به دست امام چهارم آمد و آن هنگامى بود كه اهل بيت را بر در مسجد دمشق همان جا كه معمولا اسيرها را نگاه مى داشتند به پاداشته بودند و مراسمى هم در ميان ايشان بود، پس يكى از پيرمردان شام رسيد و گفت : الحمدلله قتلكم و اهلككم و قطع قرون الفتنه شكر خدا را كه شما را كشت و از ميان برد و شما مردم فتنه انگيز را نابود ساخت آنگاه در دشنام دادن و ناسزا گفتن به اهل بيت كوتاهى نكرد، امام چهارم صبر كرد تا هر چه مى خواست گفت و گفتار وى به پايان رسيد، آن گاه امام روى سخن با او داشت و پاسخ داد نه بد فرمود؟ نه ناسزا گفت ؟ نه از وى گله كرد كه چرا فحش مى دهى ؟ نه .

امام سجاد عليه السلام در اين موقع هم بيمار بود و هم مسافر بود، و رنج راه از كوفه تا دمشق را ديده بود هم داغديده و مصيبت زده بود، علاوه بر شهرى وارد شده بود كه در آن تاريخ ، كانون دشمن و دشمنان آل عصمت بود. اين مرد شامى هم دشنام ها داد، ناسزاها گفت ، اظهار خوشحالى كرد و خدا را بر آنچه پيش آمده بود شكر و سپاس گفت ، چه كس مى تواند با اين همه موجبات ناراحتى و عصبانيت عصبانى نشود و سخنى تند و ناروا در مقابل آن همه نارواهايى كه شنيده نگويد، هر كه باشد نمى تواند خود را ضبط كند، اما امام سجاد عليه السلام مانند يك معلم مهربان دلسوز و مانند كسى كه از اين مرد شامى جز مهربانى و احترام و ادب چيزى نديده است با كمال خوشرويى و نرم خويى از وى پرسيد كه قرآن بلد نيستى ؟ گفت چرا فرمود اين آيه را نخوانده اى قل لا اسالكم عليه اجرا الا الموده فى القربى ؟ (51) گفت چرا فرمود: خويشان پيغمبر صلى الله عليه و آله به خدا قسم ما هستيم ، امام چهارم عليه السلام با همين يك سوال دل آن پيرمرد را از جا كند و در ضمير او غوغايى به پا كرد، سپس سوال كرد، اين آيه را نخوانده اى در قرآن و آت ذالقربى حقه ؟ گفت : چرا، فرمود: از اين آيه هم مراد خود ما هستيم ، باز پرسيد اين آيه را نخوانده اى ؟ انما يريد الله ليذهب عنكم الرحمن اهل البيت و يطهركم تطهيرا (52).

گفت : چرا فرمود: مائيم آن اهل بيتى كه خدا شهادت به طهارت و عصمت ايشان داده است ، مرد شامى دست به دعا برداشت و سه مرتبه گفت خدايا توبه كردم و از كرده خويش پشيمانم خدايا من از دشمنان آل محمد و از كشندگان اهل بيت رسول خدا بيزارم ، چگونه بود كه من قرآن مى خواندم و به اين آيه ها توجه نداشتم .

امام سجاد و مجلس يزيد

فرصت ديگرى كه به دست امام سجاد عليه السلام افتاد در مجلس رسمى يزيد بود هنگامى كه براى اولين بار اسيران اهل بيت را بر وى وارد كردند، امام چهارم كه از كوفه تا آنجا زير زنجير بود فرمود يزيد تو را

/ 122