7 - آيا فقيه داراي ولايت مطلقه به اندازه ولايت انبيا و امامان(عليهم السلام)است؟
معاني ولايت (تكويني، تشريعي، مطلقه)
ولايت به ولايت تكويني و تشريعي تقسيم ميشود. ولايت تكويني به معناي تصرف در موجودات و امور تكويني است. روشن است چنين ولايتي از آنِ خداست. اوست كه همه موجودات، تحت اراده و قدرتش قرار دارند. اصل پيدايش، تغييرات و بقاي همه موجودات به دست خداست; از اين رو او ولايت تكويني بر همه چيز دارد. خداي متعال مرتبه اي از اين ولايت را به برخي از بندگانش اعطا ميكند. معجزات و كرامات انبيا و اوليا(عليهم السلام) از آثار همين ولايت تكويني است. آنچه در ولايت فقيه مطرح است، ولايت تكويني نيست.ولايت تشريعي يعني اينكه تشريع و امر و نهي و فرمان دادن در اختيار كسي باشد. اگر ميگوييم خدا ربوبيت تشريعي دارد، يعني اوست كه فرمان ميدهد كه چه بكنيد، چه نكنيد و امثال اينها. پيامبر و امام هم حق دارند به اذن الهي به مردم امر و نهي كنند. درباره فقيه نيز به همين منوال است. اگر براي فقيه ولايت قائل هستيم، مقصودمان ولايت تشريعي اوست، يعني او ميتواند و شرعاً حق دارد به مردم امر و نهي كند.در طول تاريخِ تشيّع هيچ فقيهي يافت نميشود كه بگويد فقيه هيچ ولايتي ندارد. آنچه تا حدودي مورد اختلاف فقهاست، مراتب و درجات اين ولايت است. امام خميني(قدس سره) معتقد بودند تمام اختياراتي كه وليّ معصوم داراست، وليّ فقيه نيز همان اختيارات را دارد. مگر اينكه چيزي استثنا شده باشد. امام فرموده اند: «اصل اين است كه فقيهِ داراي شرايط حاكميت ـ در عصر غيبت ـ همان اختيارات وسيع معصوم را
لطفا منتظر باشید ...
