پرسش ها و پاسخ ها نسخه متنی

به معنويّات باز ميدارند.

امّا دغدغه اصلي اين است كه چه بايد كرد تا جوانان خود را در برابر خطرهايي كه آنها را از نظر عقايد و ارزشهاي ديني تهديد ميكند، بيمه كنند؟ به نظر ميرسد كارآمدترين راه اين است كه دست اندركاران امور فرهنگي كشور از موقعيّت عاطفي دوران جواني كمال استفاده را بكنند و آن را زمينه تقويت قواي فكري و عقلاني جوانان قرار دهند و به شناخت آنها عمق بخشند. زيرا در صورتي كه انديشه و فكر جوان با استدلالهاي قوي مستحكم نشود، همواره بيم آن ميرود كه دستخوش توطئه فرهنگي دشمنان شود.

بنابراين، بايد با تدوين كتب و نشريّات فكري و فرهنگي از يك سو; و از سوي ديگر برنامه ريزي و تشكيل جلسات منظّم و ارتباط مستقيم ـ كه جوانان براحتي بتوانند پرسشهاي خود را طرح كنند و پاسخ در خور را بيابند ـ شرايطي فراهم شود تا نگرش و بينش جوانانْ بالنده و در مقابل هجمه هاي دشمنان بيمه شود.

در پايان نيز سفارشي از قرآن كريم براي جوانان ارجمند بيان ميكنيم:

«وَ إِذَا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آيَاتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتّي يَخُوضُوا فِي حَدِيث غَيْرِهِ...»([1]) پيام اين آيه و آيات مشابه آن اين است كه مادام كه مسلمانان از نظر شناخت معارف ديني قدرت كافي پيدا نكرده اند و توان ارزيابي و نقد و تحليل سخنان حقّ و باطل را ندارند، از ورود به حوزه برخي مباحث پرهيز كنند; زيرا شنيدن و خواندن برخي مطالب تخصّصي كه دشمنان و شبهه افكنان با ايجاد تشكيك در آنها قصد منحرف كردن افراد را دارند، در دل اثر گذاشته، انسان را از مسير حق منحرف ميكند.

البتّه اين گفته بدان معنا نيست كه كسي حق ندارد به سخنان مخالفين گوش فرا دهد، بلكه مراد آن است كه تا افراد از قدرت كافي در شناخت و نقد و تحليل مسائل تخصّصي برخوردار نگرديده اند، بايستي از پرداختن به آنها پرهيز كنند. البتّه در صورت حصول شرايط لازم، اين گونه مطالعات و ورود در مباحث نيز روا خواهد بود; بلكه در مورد كساني كه توان نقد استدلالي آراء غير اسلامي و تبيين معارف ديني را دارند، واجب است كه بپاخيزند و از شيوع شبهات در جامعه و تأثيرگذاري آن جلوگيري كنند.

[1]ـ انعام / 68.