لطفا منتظر باشید ...
جنابت
س 159 ـ اگر بعد از بيدار شدن از خواب بفهميم كه جُنب شده ايم و به خاطر شرم وحيا از خانواده، شرايط مهيّا نباشد تا به حمّام برويم و غسل جنابت را به جا آوريم،
آيا با عوض كردن لباس و شستن نجاست، اشكالى ندارد چند روزى ديرتر غسل كنيم؟ و در
اين شرايط، در مورد نماز خواندن تا هنگام غسل و در روزهاى ماه رمضان و وضع روزه
توضيحى بفرماييد.ج ـ گرچه انسان بايد تلاش نمايد كه نمازهايش با جنابت نباشد و همين طور قبل از
اذان صبح در ماه رمضان با جنابت عمديّه نباشد و با حالت پاكى وارد صبح شود و حتماً
بايد براى پاك شدن از مثل جنابت به وسيله غسل پاك شود، ليكن اگر جهات ذكر شده در
سؤال يا جهات ديگر همانند آنها مانع از غسل باشند، بايد در آخر وقت نماز، يعنى
زمانى كه فقط به قدر نماز خواندن وقت است نه غسل كردن، يا شك دارد كه آيا وقت هر دو
را دارد يا وقت نماز را، تنها تيمّم بدل از غسل جنابت بنمايد و بدن و لباس خود را
هم از نجاست پاك نموده باشد، نماز بخواند، نمازش درست و روزه اش صحيح است.
25/10/78
س 160 ـ شخصى از ناحيه پا مجروح شده و جراحت و شكستگى او طورى است كه آب برايش
ضرر دارد. آيا اين شخص مى تواند پلاستيكى را مانند جوراب، براى ممانعت از اصابت آب
حمّام به پا كرده، غسل كند؟ آيا اين غسل، صحيح است؟
ج ـ صحيح است و غسل جبيره اى محسوب مى شود، ليكن نبايد پلاستيك، زيادتر از موضع
زخم و جايى كه آب براى آن ضرر داشته، قرار بگيرد. 31/1/77
س 161 ـ اگر زنى كه غسل جنابت بر او واجب شده است، دچار حيض شود يا در هنگامى كه
در حيض است (بدون عمل حرامى) دچار جنابت شود، مى تواند قبل از تمام شدن حيض، غسل
جنابت خود را انجام دهد؟ و اگر اين كار را كرد، همانند غسل جمعه كه مى توان هنگام
حيض هم انجام داد، از گردن او ساقط شده است؟
ج ـ غسل جنابت در حال حيض جايز است و مُسقط غسل جنابت است و بعد از پاك شدن از
حيض، بايد همان غسل حيض را به جا بياورد، كما اين كه در زمان حيض هم مى توان غسل
جمعه را انجام داد.
11/9/78
س 162 ـ آيا غسل حيض و نفاس و استحاضه، فى نفسه مستحب است؟
ج ـ مثل غسل جنابت است كه وجوبش شرطى است; يعنى چون شرط نماز، طهارت است، فرد
بايد غسل كند; وگرنه به خودى خود، مستحب است. 6/7/79
س 163 ـ معتاد شدن به نزديكى از دُبُر تا ختنه گاه در اوان عقد، از نظر شرعى
حرام است يا خير؟ اگر آبى از مرد بيرون نيايد، باز غسل دارد؟
ج ـ وطى در دُبُر با رضايت زوجه مانعى ندارد; و اگر به اندازه ختنه گاه يا بيشتر
داخل شود، در قُبُل باشد يا در دُبُر، بالغ باشند يا نابالغ، گرچه منى بيرون نيايد،
هر دو جُنُب مى شوند.
28/1/79
س 164 ـ آيا غير از منى كه از انسان خارج مى شود، آب ديگرى هم وجود دارد كه
انسان را نجس كند و احتياج به غسل جنابت داشته باشد؟
ج ـ غير از منى، چيز ديگرى كه موجب جنابت و نجس باشد، نيست، مگر بعد از خروج منى
و بدون آن كه بول كرده باشد و بدون فاصله معتدّبه، رطوبت مشتبهى خارج شود كه در اين
صورت، محكوم به منى است و نجس و موجب غسل است.
5/5/76
س 165 ـ مدّتى است بى اختيار جُنب مى شوم و اين امر، بسيار اتّفاق مى افتد، تا
آن جا كه تقريباً هر روز پيش مى آيد، اين مسئله، بيشتر پس از بول و هنگام استبراء
اتفاق مى افتد. شايان ذكر است كه بنده بسيار زود بالغ شدم و از سيزده، چهارده سالگى
صورتم از مو پُر شده بود. آيا اين امر، ربطى به آن مسئله دارد؟ در ضمن در مورد
خصوصيّات آب هاى وَدْى، وَذْى وَ مَذْى توضيحى بفرماييد.ج ـ به آبى كه بعد از ملاعبه و بازى كردن يا ديدن صحنه هاى مهيّج از انسان بيرون
مى آيد كه رنگ آن زلال و چسبنده است، «مَذْى» گويند و پاك است. نيز به آبى كه بعد
از بيرون آمدن منى از انسان خارج مى گردد «وَذْى» گفته مى شود، و آبى كه بعد از بول
خارج مى شود و به رنگ منى و چسبنده است كه به آن «وَدْى» مى گويند، اگر بول به آن
نرسيده، پاك است، و اگر رطوبتى از مرد سالم خارج شود و نداند منى است يا بول يا غير
اينها، چنانچه با شهوت و جَستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدن، بدن سست شده، آن
رطوبت، حكم منى را دارد، و اگر هيچ يك از اين سه نشانه يا بعض آنها را ندارد، حكم
منى را ندارد و غسل، لازم نيست. در خاتمه اين كه در سؤال آمده كه تقريباً هر روز
جُنب مى شوم، تمام نيست، چون جُنب شدن به محض بيرون آمدن مايع لَزِج و چسبنده نيست
و همان طور كه در پاسخ بيان شد، اين گونه رطوبت ها وَدْى است و حتّى موجب وضو هم
نيست، چه رسد به غسل، و چه رسد به جُنب شدن; و جُنب شدن مرد، به همان نحو است كه
بيان شد كه بايد با شهوت و جَستن و سست شدن بدن باشد. به هر حال، شك و شبهه به خود
راه ندهيد و خود را جُنب ندانيد كه با وضع ذكر شده در سؤال حاصل نمى شود. به علاوه،
اگر يقين حاصل شد، آنچه خارج شده منى است، يعنى منشأ پيدايش انسان و نطفه است (كه
معمولاً هم حاصل نمى شود)، چون هر روز و خارج از متعارف است، احكام منى را از حيث
غسل ندارد و از همه گذشته مى توان به جاى غسل هم به خاطر زحمت و مشقّت، تيمّم نمود.
11/5/79
س 166 ـ مايع سفيد چسبنده اى از دختران در حالت عادى خارج مى شود. اين مايع،
داراى هيچ بويى نيست و بعضى مواقع به جامد نزديك مى شود. اين مايع، چه حكمى دارد؟ و
در چه حالتى زن يا دختر بعد از شوخى با شوهر يا نامزد خويش نمى تواند نماز بخواند؟
ج ـ زن در صورتى جُنب مى شود كه يا آميزش و مجامعت برايش حاصل شود و يا يقين كند
كه منى از او خارج شده، و ناگفته نماند كه معمولاً چنين يقينى براى زن حاصل نمى شود
و محض شك، هر چند با شوخى و مزاح و خروج رطوبت و مايع و علايم همراه باشد، سبب
جنابت نمى گردد و آن رطوبت، چون نه منى است و نه بول، محكوم به طهارت است.
11/9/77
س 167 ـ اگر انسان شك داشته باشد كه رطوبتى كه از او بيرون مى آيد، منى است يا
ادرار، حكم آن رطوبت چيست؟
ج ـ در فرض سؤال، چنانچه با شهوت و جَستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدن آن،
بدن سست شود، آن رطوبت، حكم منى را دارد; امّا اگر هيچ يك از سه نشانه يا بعضى از
اينها را نداشته باشد، حكم منى را ندارد. امّا در مورد بيمار، اگر با شهوت بيرون
آمده باشد، در حكم منى است و لازم نيست بدن او سست شود.
18/11/77
س 168 ـ اگر كسى جُنب شده باشد و به واسطه عذرى چند روز نتواند غسل جنابت نمايد،
آيا مى تواند در مسجد حضور پيدا كند؟
ج ـ اگر عذر، بيمارى و امثال آن است، با تيمّم، حضور در مسجد حرام نيست; ليكن
اگر عذر، تنگى وقت باشد، وارد مسجد شدن، جايز نيست.
12/7/76
