لطفا منتظر باشید ...
نجاسات
س 31 ـ آب كانال هاى كنار خيابان يا آبى كه از طريق لوله بعضى منازل به كوچه مىريزند، يا ترشّح آب هاى سطح خيابان، مثل آب باران يا آب هاى ديگرى كه از زير لاستيك
خودروها به لباس مى پاشد، چه حكمى دارند؟
ج ـ چون شك در نجاست و طهارت آنها داريم، پاك اند و وسوسه به خود راه ندهيد.
27/7/78
س 32 ـ آيا چركى كه از جوش هاى صورت بيرون مى آيد، نجس است يا خير؟
ج ـ چرك، اگر همراه با خون نباشد، پاك است.
11/8/78
س 33 ـ گاهى برخى حيوانات غيرمعمول، براى معاينه نزد ما مى آورند كه از نظر
نجاست و پاكى، مورد سؤال اند. از اين جمله، نژادهاى مخلوطى است كه از اختلاط گرگ و
سگ به وجود مى آيد و اين نوع حيوان، شباهت زيادى به گرگ دارد. با توجّه به پاك بودن
گرگ، اين نژاد مخلوط، از نظر نجاست و پاكى چه حكمى خواهد داشت؟
ج ـ طهارت و نجاست حيوان متولّد شده از دو حيوان مختلف، دائرمدارِ عنوان و اسم
اوست. مثلاً اگر سگ و گرگ با هم جمع شوند، بچّه اى كه از آنها متولّد مى شود، اگر
عرفاً به او سگ اطلاق مى شود، حكم سگ بر او مترتّب است، و اگر گرگ گفته مى شود،
احكام گرگ را دارد، و اگر هيچ يك از اين عناوين بر او صادق نيست و عنوان سومى دارد،
غير از خوك كه نجس العين است، محكوم به طهارت است، و در صورت شك در سگ و يا خوك
بودن نيز محكوم به طهارت است و به طور كلّى، هر حيوانى كه سگ و يا خوك بودنش ثابت
نشود، زنده اش محكوم به طهارت و پاكى است، چون يا جزء حيواناتِ پاك است و يا به حكم
اين كه هر مشكوك به نجاستْ پاك است، محكوم به پاكى است.
16/9/79
س 34 ـ در يك ديگ بزرگ، رُبّ گوجه فرنگى پخته اند وقتى به داخل ديگ نگاه مى
كنند، مى بينند پرنده اى داخل رُب افتاده و مُرده است. آيا بعد از بيرون آوردن آن
پرنده (مثلاً گنجشك)، رُب پاك مى شود يا نجس است؟ و آيا مايع و جامد بودن رُبْ، به
پاكى مسئله ربط دارد يا نه؟
ج ـ همه رُب نجس است و در مسئله رُب، جمودى كه مانع از سرايت نجاست باشد، وجود
ندارد. 6/9/78
س 35 ـ اگر گربه يا گوسفندى داخل چاهى بيفتد و بميرد، آب چاه چه وقت پاك مى شود؟
ج ـ آب چاهى كه چشمه جوشان دارد، با ملاقات نجاست و ميته نجس نمى شود تا نزح و
كشيدن آب، مطهّرِ آن باشد. و كشيدن آب به خاطر رعايت نظافت و بهداشت، امرى مطلوب،
بلكه لازم است، و ناگفته نماند كه آب چاه، جارى و كُر با تغيير بو يا رنگ يا مزه آن
به وسيله عين نجاستْ نجس مى شود و راه تطهير آن هم در رساله بيان شده است.
23/10/79
س 36 ـ اگر خون را نجس بدانيم، در اين صورت، دايم بايد در حال آب كشيدن خون و
وسايل و لوازمى كه با آن در ارتباط هستيم، باشيم و اين، فلج كردن زندگى است; چرا كه
براى مثال، بيمارستان ها بخشى از كارشان در رابطه با خون و نجاست انسان هاست. همين
طور مقدار زيادى از وقت ما صرف تطهير خونى مى شود كه مثلاً از بدنمان جارى شده است.
شايد يكى از دلايلى كه ما مسلمان ها پيشرفت نكرده ايم، همين باشد كه فقط دنبال اين
گونه مسائل از قبيل آب كشيدن امثال خون هستيم! همچنين در دنياى امروز، حيوانى مثل
سگ خيلى از مشكلات را حل مى كند، و در مسائل امنيتى و حتّى در مبارزه با مواد مخدّر
و... بسيار به كار مى آيد و بسيارى روستاها بدون استفاده از سگ، نمى توانند امنيت
داشته باشند، در صورتى كه سگ در دين ما نجس است. لطفاً در مورد اين دو مسئله،
توضيحى بفرماييد.ج ـ درباره خون و سگ، نجاست آنها از نظر شرع مقدّس اسلام، مسلّم است; ليكن لوازم
و پيامدهايى كه شما براى آن تصوّر نموده ايد، ناشى از يك نوع وسواس نسبت به اين دو
حكم است; چون اسلام، مطلقِ استفاده از آنها را حرام نكرده است، بلكه تنها در خون،
خوردن آن را حرام نموده نه غير آن، و حتّى براى سگ هاى نگهبان گلّه و باغ و خانه،
ارزش و ضمان قرار داده است و اجتناب از نجاسات، فقط در مواردى همچون براى اداى
نماز، واجب و لازم شده است، نه در همه موارد، حتّى در مثل بيمارستان ها و آزمايشگاه
ها. 13/7/79
س 37 ـ گاهى در هنگام خونگيرى، سوزن سُرنگ به داخل رگ فرو مى رود و به خون آغشته
مى شود; ولى به علّت اين كه خون به داخل سرنگ جريان نمى يابد يا كافى نيست، لازم مى
شود كه از محلّ ديگرى مبادرت به خونگيرى شود. آيا سوزن نجس مى شود؟ آيا نمى توان از
اين سوزن، استفاده مجدّد نمود؟
ج ـ ملاقات در باطن، باعث نجاست سر سوزن (مُلاقى) نمى شود، مگر بعد از خارج
نمودن، آلوده به خون باشد كه نجس است و با وجود اين، استفاده مجدّد از آن، شرعاً
جايز است. 9/3/77
س 38 ـ خونابه اى كه پس از طهارت و برطرف كردن خون، محلّ زخم را فرا مى گيرد، چه
حكمى دارد؟
ج ـ اگر احراز شود كه خونابه با خون مخلوط است، نجس است. 9/3/77
س 39 ـ آيا تماس با خون مُرده زير ناخن يا زير پوست، موجب نجاست است؟
ج ـ خونِ در باطن و زير پوست كه ظاهر نشده، باعث نجاست مُلاقى نمى شود، چون
ملاقات در باطن، سببيّت ندارد، مگر آن كه بعد از خارج نمودن ملاقى (مانند سرِ سوزن)
آلوده به خون باشد، كه نجس است. خون مُرده بعد از ظاهر شدن، مثل بقيّه خون ها است،
ليكن در صورتى كه احراز شود استحاله شده و خون نيست، پاك است.
9/3/77
س 40 ـ آب داغى كه نجس است آيا بخار آن هم نجس است؟
ج ـ به حكم استحاله، پاك است.
27/10/76
س 41 ـ اگر با فرض اين كه در داخل دهان مقدارى خون است، داخل دهانمان آب كرديم و
آن را بيرون ريختيم، اگر رنگ خون در آن نبود، آيا آن آب، نجس يا نجس كننده است؟
ج ـ اگر يقين به تماس با نجاست و خون داخل دهان حاصل شود، آن آب خارج شده، على
الأحوط، محكوم به نجاست است. 25/10/78
س 42 ـ تماس با خون پشه و ماهى كه خون جهنده ندارند، چه حكمى دارد؟
ج ـ خون انسان و هر حيوانى كه خون جهنده دارد، يعنى حيوانى كه اگر رگ آن را
ببُرند، خون از آن جَستن مى كند، نجس است. پس خون حيواناتى كه مانند ماهى و پشه خون
جهنده ندارند، پاك است.
9/3/77
س 43 ـ تماس با خون خشك شده روى زخم بعد از طهارت، چه حكمى دارد؟
ج ـ در نجاست خون، فرقى بين قبل از خشك شدن و بعد از آن نيست و بايد دانست كه هر
خون نجس، مانند بقيّه نجاسات با رطوبت مُسريه، سبب نجاست شىء تماس گيرنده و مُلاقى
مى شود. 9/3/77
س 44 ـ گاهى لازم است كه بافت هاى مُرده مجاور عضو زنده و سالم براى مراقبت از
موضع عمل و جلوگيرى از عفونت، بريده و حذف شوند. تماس با بافت هاى مذكور، چه حكمى
دارد؟
ج ـ اگر بافت ها قطعه هاى كوچك و ريز پوست باشد، نجس نيست، بر خلاف قطعه هاى
بزرگ كه نجس است; مثل گوشت كه همين كه از بدن جدا شود، نجس مى گردد، و اگر با رطوبت
به چيزى برخورد كند، آن را نجس مى كند، و اگر داراى استخوان باشد، با تماس بدن با
آن، غسل مسّ ميّت، واجب مى گردد. 9/3/77
س 45 ـ آيا پوست مار و اشيائى كه از پوست مار درست شده، نجس است يا خير؟
ج ـ نجس نيست، چون معلوم نيست كه خون جهنده داشته باشد. 27/12/76
س 46 ـ آيا الكلى كه جهت ضدّعفونى بعد از تزريقات به كار برده مى شود، نجس است؟
ج ـ انواع الكل هايى كه مورد استفاده كارهاى صنعتى و درمانى قرار مى گيرند، با
شك در اين كه از نوشيدنى هاى مست كننده هستند و يا در آن به كار رفته يا نه، محكوم
به طهارت اند و تحقيق لازم نيست; امّا با ملاقات با خون و چيزهاى نجس ديگر، نجس مى
شود. 9/3/77
س 47 ـ اگر آب غوره اى را كه شيرين شده بگيرند و جوش بياورند، آيا نجس است؟ و
براى آب غوره گرفتن، فرقى بين انگور شيرين و ترش هست يا نه؟
ج ـ در صورتى كه انگور شده باشد و به واسطه پختن جوش بيايد، بايد از خوردنش
اجتناب كرد، ولى نجس نيست.
13/7/79
س 48 ـ آيا مو و مدفوع گربه و موش، نجس است؟ و اگر بچّه اى كه به سنّ تكليف
نرسيده و خود را پاك نگه نمى دارد، دستِ تَر به در و ديوار يا جاى ديگر گذاشت، نجس
مى شود؟
ج ـ فضله و مدفوع هر حيوانِ حرام گوشتى كه خون جهنده دارد، نجس است. بنابراين،
مدفوع گربه نجس است و موى گربه، پاك است; ولى اگر از آن همراه نمازگزار باشد، نماز
او باطل است، و دست و لباس بچّه، محكوم به طهارت است.
1/7/79
س 49 ـ فضله مارمولك ها كه در خانه ها هم وجود دارند، و نمى دانيم خون جهنده
دارند يا خير; ولى مى دانيم كه بيشتر مگس و پشه خوارند، نجس است يا خير؟
ج ـ فضله آنها نجس نيست.س 50 ـ فضله لاك پشت حكمش چيست؟
ج ـ پاك است، چون داراى خون جهنده نيست.
26/7/78
س 51 ـ حكم لباسى كه سگ آن را ليس زده چيست؟
ج ـ سگ و خوكى كه در خشكى زندگى مى كنند، حتّى مو و استخوان و پنجه و ناخن و
رطوبت هاى آنها نجس است و نجس شدن لباس با ليسيدن آنها، حكم نجس شدن آن با بقيّه
نجاسات را دارد و تفاوت سگ با بقيّه اعيان نجسه در ولوغ و خوردن و زبان زدن در ظرف
است كه با مراجعه به رساله، روشن مى شود. 20/11/78
س 52 ـ دست زدن به سگ و نوازش آن چگونه است؟ با توجّه به اين كه مثلاً در نجس
العين هاى ديگر مانند خون و مدفوع، دست زدن ايرادى ندارد; امّا بايد رفع نجاست شده،
و شسته شود، آيا مى توان گفت در مورد اين حيوان نيز همين طور است؟
ج ـ مستفاد از مجموع احكام و آثار وارد شده از معصومين (عليهم السلام) ،
ناخوشايند بودن اعمال ذكر شده در سؤال نسبت به سگ است و چه بسا ارتباط به نحو نوازش
و دست زدن به سگ، موجب ايجاد امراضى براى انسان بشود كه هنوز علم بشر به آنها
نرسيده، بنابراين، مقايسه مورد ذكر شده در سؤال با موارد ديگر، مانند خون، قطعاً
ناتمام است، قطع نظر از آن كه مخالف با مزاق فقه و شرع هم هست.
27/7/78
س 53 ـ شايع است كه تازى (سگ شكارى) در احكام نجاست و طهارت با سگ هاى ديگر،
تفاوت دارد. شايد دليل اين گفته آن باشد كه تاريخ نشان مى دهد كه اعراب، پس از
اسلام، از رفت و آمد تازى به خيمه ها ممانعتى نمى كردند و حتّى در خيمه آنها مى
خوابيد و آن را هديه اى از طرف خدا مى دانستند. آيا تفاوتى ميان تازى (سگ شكارى) با
ساير سگ ها در نجاست است؟
ج ـ از حيث نجاست، هيچ تفاوتى بين تازى كه به زبان عربى به آن «سلوقى» گفته مى
شود با سگ هاى ديگر نيست، و همه انواع سگ ها نجس العين اند و تاريخ ذكر شده، اگر
تمام هم باشد، مربوط به زمان جاهليت و مردم دور از تمدّن بوده و مربوط به مردمى است
كه دخترانشان را زنده به گور مى كردند.
27/7/78
س 54 ـ بنده دو سه سالى است كه به تدريج بعضى از احكام طهارت را ياد گرفته ام و
در خانه پدرم زندگى مى كنم; ولى پدر و مادرم مسائل طهارت را بلد نيستند و خانه ما
نجس است. و تا اين مدّت، نمازم را با لباس نجس خوانده ام. تكليفم چيست؟
ج ـ با توجّه به طرح مسئله، اثاثيه زندگى مذكور، همه طاهر و نمازهاى شما صحيح
است و فقط آنچه صد در صد مى دانيد يا اطمينان داريد نجس شده، نجس است و تفحّص و
جستجو كردن در اين مورد، لازم نيست و در آنچه شك داريد، حكم به طهارت كنيد.
19/9/76
س 55 ـ اگر فردى فرش يا جايى ازخانه كسى رانجس كند ومدّت يك ماه نيزبااو زندگى
كند، ولى چيزى به او نگويد و بعد آن مرد به شهر ديگرى نقل مكان كند، آيا شخصى كه
خانه ديگرى را نجس كرده، بايد تا چه مدّتى به خانه او نرود تا اطمينان حاصل كند كه
ديگرخانه اش پاك شده است؟ و آيابايد به او اطّلاع دهد كه خانه او راقبلاًنجس كرده
است؟
ج ـ رفت و آمد به خانه مذكور، مانعى ندارد و تذكّر به ايشان لازم نيست، و اگر
ميهمانى موجب نجس شدن خانه صاحب خانه شود، لازم نيست به او تذكّر دهد.
19/9/76
س 56 ـ فرش يا موكتى كه جا به جاى آن را توسط ادرار كودك نجس شده مى پنداريم،
پاگذاشتن روى آن چه حكمى دارد؟ و آيا با گذاشتن پاى تَر روى آن، پا هم نجس مى شود،
با اين فرض كه نمى دانيم كجاى فرش نجس است؟
ج ـ پا نجس نمى شود، چون معلوم نيست كه آيا به محلّ نجس با رطوبت رسيده.
23/12/77
س 57 ـ آيا آب خوردن از ظرفى كه بچّه كوچك از آن آب خورده اشكالى دارد؟
ج ـ بچّه مسلمان، محكوم به طهارت و پاكى است و با مسلمانِ بزرگْ سال، تفاوتى
ندارد.
24/1/78
س 58 ـ اگر بدن يا لباس انسان به عَرَق جُنب از حرام آلوده گردد و آن لباس يا
بدن، به اشيايى همچون: فرش يا در و ديوار خانه و... بخورد، آيا اگر انسان غسل كند و
بدن يا لباس تَر به اين اشيا بخورد، مى توان با اين بدن يا لباس، نماز خواند؟
ج ـ عَرَق جنب از حرام، نجس نيست و على الأحوط، حكم آب دهان گربه را دارد كه از
عين آن در نماز بايد اجتناب كرد و بعد از خشك شدن آن، احتياط هم به خاطر نبود
موضوع، از بين مى رود. 2/7/77
س 59 ـ در ملاقى متنجسات تا واسطه چندم را نجس مى دانيد؟
ج ـ اجتناب نكردن از ملاقى متنجسات در غير مايعات با فرض منتقل نشدن عين نجاست
از اعيان نجس يا متنجس، خالى از قوت نيست، گرچه احتياط در واسطه اوّل و دوم مطلوب
است. 10/6/80
