لطفا منتظر باشید ...
كثيرالسّفر
س 423 ـ ما كاركنان اقمارى (14 روز كار ـ 14 روز استراحت) هستيم. وضعيّت كارى مااين گونه است كه از وطن خود براى مدّت چهارده روز به محلّ كار مى رويم و هر كدام از
ما از يك شهرستان هستيم. در محلّ كارمان استراحتگاهى وجود دارد كه روزانه از آن جا
تا محلّ كار كه بيش از بيست تا پنجاه كيلومتر مسافت است، در رفت و آمد هستيم. نيز
در مدّت چهارده روز كار، پيش مى آيد كه ما به مأموريت تا مسافت صد كيلومتر نيز
برويم و در آن محل براى مدّت يك يا دو روز، اقامت كنيم. حكم نماز و روزه ما چگونه
است؟
ج ـ اگر در مدّت استراحت، قبل از ده روز يك سفر به مسافت شرعى داشته باشيد، در
غير سفر اوّل، در تمام محل هايى كه مسافرت مى كنيد، نمازتان تمام است; ولى اگر
چهارده روز استراحت را در وطن هستيد و قبل از ده روز مسافرت نمى كنيد، نمازتان
شكسته است و به شما كثيرالسفر نمى گويند; زيرا كثيرالسفر به كسى مى گويند كه حدّ
اكثر ده روز در يك جا نماند. 8/11/78
س 424 ـ با چند بار سفر كردن در ماه مبارك رمضان، شخص كثيرالسفر مى شود؟
ج ـ در صورتى كه مرتباً قبل از ده روز، يك سفر چهار فرسخى برود و ده روز در يك
جا نماند و اين عمل حدّاقل بناء است، سه ماه ادامه يابد، نماز و روزه چنين شخصى در
سفر و حَضَر، تمام است. 14/12/77
س 425 ـ آيا اشخاصى كه به مدّت يك ماه فقط براى كارآموزى از وطن به محلّ كار رفت
و آمد مى كنند و يا منبر مى روند، مصداق كثيرالسفر هستند يا خير؟
ج ـ تحقّق ملاك كثيرالسفر در اين گونه موارد، مشكوك است و حكم سفر بر آن بار مى
شود.آرى، اگر هر روز مى روند و بر مى گردند، بعيد نيست كه احكام كثير السفر بر آنها
بار شود.
3/10/78
س 426 ـ كسانى كه هميشه بايد هفته اى يك بار يا بيشتر يا كم تر به جايى كه بيش
از هشت فرسخ است، مسافرت كنند، مانند محصّل و معلّم و سبزى كار و باغدار و ميوه
فروش، كه مسافرت، لازمه شغل آنان است، آيا نسبت به نماز و روزه، مانند كسانى
اند كه سفر، شغل آنهاست و وظيفه شان تمام است يا بايد مثل ديگر مسافران، نماز را
شكسته بخوانند و روزه بگيرند؟ بنا بر شقّ اوّل، اگر اتّفاقاً ده روز در وطن يا جاى
ديگر ماندند، در سفر چندم تكليفشان تمام است؟ و اگر راننده براى راه انداختن ماشينش
با وسيله ديگر از وطن خود يا از غير وطن براى خريد لوازم به هشت فرسخى برود، تكليفش
نسبت به قصر و اتمام چيست؟
ج ـ يكى از مناط ها و معيارهاى تمام بودن نماز و صحّت روزه در سفر، زيادى سفر و
كثرت آن است و اين معنا با اين كه انسان بنا داشته باشد براى مدّتى نسبتاً طولانى،
حدّاقل قبل از ده روز يك مسافرت كند، محقّق مى شود و در اين جهت، فرقى بين سفر شغل
و غير شغلى نيست.
2/12/78
س 427 ـ نماز و روزه سربازان وظيفه كه دو سال بيشتر در خدمت نظام نيستند و در هر
جايى معلوم نيست چند روز يا چند ماه يا چند سال مى مانند، چه حكمى دارد؟
ج ـ هر كجا كه افراد نمى دانند ده روز يا بيشتر مى مانند يا كم تر، مسافر هستند
و نمازشان در آن جا شكسته است; امّا اگر در جايى مى دانند ده روز يا زيادتر مى
مانند، نمازشان به حكم قصد اقامه، تمام است و خود دانستن، قصد است و نياز به قصد
اضافه ندارد، و ناگفته نماند اگر كسى يك ماه به طور موّقت ماند، از آن به بعد تا در
آن جا هست، نمازش تمام است. 22/8/78
س 428 ـ حكم نماز و روزه سربازان در وطن يا غير وطن چگونه است؟ اگر اينها بعد از
مدّت آموزشى در همان جا به سمت رانندگى مشغول شدند، چگونه است؟ دانشجويان تربيت
معلّم و بورسيه ها كه هر ماه از دولت حقوق دريافت مى نمايند و كلاًّ در مدّت تحصيل،
هزينه شان با دولت است و از شروع تحصيل در استخدام دولت هستند، حكم نماز و روزه شان
چگونه است؟ اگر بر خلاف نظريه شما عمل نموده باشند، حكم اعمال گذشته شان چگونه است؟
بايد قضا نمايند يا خير؟
ج ـ همه كسانى كه بنا دارند براى مدّتى، ولو به مدّت سه ماه، مثلاً حدّاقل قبل
از ده روز يك مسافرت داشته باشند، نمازشان به حكم كثيرالسفر، همه جا تمام است و
نسبت به اعمال گذشته هم اگر مطابق با فتواى كسى كه آن زمان از او تقليد مى نموده
نباشد، قضا نمودن آنها مطابق با احتياط و مطلوب است. 23/7/78
