پارهاى از موارد، اناجيل فعلى (با آنهمه تحريفات) گواهى ميدهند كه لقب فرزندى عيسى نسبت به خدا، يك لقب تشريفاتى بوده و منظور، بيان كمال قرب و نزديكى بوده است و باز استفاده ميشود كه اين «پسر بودن» از خصايص حضرت مسيح نبوده، بلكه تمام نوع بشر از اين مطلب سهم وافرى دارند. دانشمندان و خوانندگان گرامى ميتوانند براى به دست آوردن نمونههاى آن، به فصل پنجم و ششم از انجيل متى و فصل بيستم از انجيل يوحنا مراجعه بفرمايند.1با وجود اين پارهاى از موارد، اناجيل دلالت بر فرزندى واقعى مينمايند و آشكارا ميرسانند اين توالد و تناسل، نوعى استكمال است كه بازگشت آن به اتحاد است، چنانكه در فصل هفدهم از انجيل يوحنا نقل ميكند: عيسى پس از آنكه گروهى از1. مدرك ما براى نقل اين مطالب، نسخه عربى انجيل است كه در سال 1811 ميلادى چاپ شده است.