تحريف حقايق - در سرزمین تبوک نسخه متنی

‌ به‏وسيله روحى از جانب خود مؤيد كرده است».

اين آيه ـ كه در سال دوم و يا سوم هجرت نازل گرديده ـ روشن مي‏سازد برقرارى روابط ظاهرى و معنوى با مشرك در آغاز اسلام تا چه رسد به سال نهم ـ كه سال نزول سوره توبه است ـ ممنوع بوده است و آيات 133-144 سوره نساء به همين مضمون هستند و بيشتر مفسران مي‏گويند سوره نساء در آغاز هجرت نازل شده‏است.

2. در سوره منافقون كه به عقيده بيشتر مفسران در سال ششم هجرت نازل گرديده، استغفار و طلب آمرزش در حقّ مشركان را امر لغو و بي‏اثر معرفى كرده و وجود و عدم آن را يك‏سان دانسته و به پيامبر گرامى خود چنين خطاب كرده است:

«سَواءٌ عَلَيْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَنْ يَغْفِرَ اللّهُ لَهُم؛1

در حق مشركان طلب آمرزش بكنى يا نكنى، يك‏سان است. خداوند هرگز آنها را نخواهد آمرزيد».

نتيجه مطالعه اين آيه‏ها اين مي‏شود كه مودّت و دوستى با مشرك و دعا در حقّ آنها از آغاز هجرت ممنوع بوده و روشن مي‏شود كه طلب مغفرت درباره آنها، كوچك‏ترين سودى به‏حالشان نخواهد داشت.

تحريف حقايق

محدثان معروف جهان تسنّن، بخارى و مسلم، در صحيح‏هاى خود به‏سندى كه منتهى به سعيدبن مسيب مي‏شود روايتى در شأن نزول آيه، نقل و بيشتر مفسران از آنها پيروى نموده‏اند و براى آيندگان، سند تاريخى محكمى بر كفر ابوطالب به‏شمار آمده‏است. اكنون ترجمه متن روايت:

مرگ ابوطالب فرارسيد. ابوجهل و عبداللّه‏ بن ابي‏اميه در كنار بستر وى حاضر بودند، پيامبر رو به عموى خود كرد و فرمود: عموجان! بگو لااله الااللّه‏ تا من پيش خداوند براى تو احتجاج كنم. ابوجهل و ديگران رو به ابوطالب كردند و گفتند:

1. براى آگاهى از آياتي‏كه در اين قسمت نازل شده براى نمونه ر.ك: آل‏عمران (3) آيه 28؛ توبه (9) آيات 23و80.