قانون شكنى اعراب - در سرزمین تبوک نسخه متنی

‌ پيشنهاد شاگردان و متنفذين كشور يونان چنين گفت: من هفتاد سال در پوشش قانون زندگى كرده‏ام اكنون وجدانم اجازه نمي‏دهد قانونى را كه مدت‏ها حافظ جان و مال من بود، بشكنم. من اگر چه بي‏گناه زندانى شده‏ام، ولى احترام قانون فوق آن‏است كه من براى استراحت چند روزه خودم،آن را زير پا بگذارم.

اين جمله‏ها را گفت و با دوستان خود وداع نمود و مدت‏ها در زندان ماند و سرانجام جام زهر را، كه به منظور پايان دادن حيات او ترتيب داده بودند، به دست گرفت و نوشيد و در گوشه زندان جان سپرد و مرگ شرافتمندانه را برقانون‏شكنى ترجيح داد.

قانون شكنى اعراب

از مسلمات تاريخ، كه روايات زيادى نيز آن را تأييد مي‏كند، اين است كه اعراب جاهلى جنگ و ستيزه را در چهار ماه تحريم مي‏نمودند و آنها را «اشهر حرم» (ماه‏هاى حرام) مي‏خواندند. در گذشته يادآور شديم كه ريشه احترام اين ماه‏ها مربوط به وحى الهى بوده است و شايد از دوران حضرت خليل الرحمان، اين برنامه به مورد اجرا گذارده شده است. گاهى گفته مي‏شود كه اين روش را خود اعراب به‏وجود آورده بودند و علت آن دو چيز بوده:

1. برقرارى امنيت در تمام شبه جزيره، تا مردم آن، با كمال رفاه از مراكز خود براى اداى عمره در ماه رجب و انجام فريضه حج در ماه‏هاى ذي‏قعده، ذي‏حجه و محرم حركت كنند و به قرارگاه‏هاى خود باز گردند و بدانند كه در اين چهار ماه كوچك‏ترين گزندى به آنها نخواهد رسيد.

2. اعراب جاهلى در تمام دوران سال باهم در جنگ و ستيزه بودند، قتل و يغماگرى، پيشه اساسى آنها بود. هرگاه بنا بود كه در تمام ماه‏ها بجنگند، به‏طور مسلم شيرازه زندگي‏شان از هم مي‏گسيخت، و براى زندگى روزمره خود معطل مي‏ماندند و براى تحصيل مواد اوليه زندگى ناچار بودند كه لااقل در هر سال چهار ماه جنگ را