راه دعوت به اسلام - در سرزمین تبوک نسخه متنی

‌

و به حكم قانون «الإسلام يجبّ ما قبله؛ اسلام انسان را از گذشته قطع مي‏كند» پيوند آنان با شرك قطع شده و همگى در جرگه مسلمانان قرار مي‏گيرند. ‌

راه دعوت به اسلام

6. «وَإِنْ أَحَدٌ مِنَ المُشْرِكِـينَ اسْتَجارَكَ فَأَجِرْهُ حَتّى يَسْمَعَ كَلامَ اللّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ذ لِكَ بِأَ نَّـهُمْ قَوْمٌ لا يَعْلَمُونَ؛

اگر كسى از مشركان امان بخواهد به او امان بده، تا كلام خدا را بشنود سپس او را به مأمن و جايگاه خود برسان. (اجازه شنيدن سخن) براى اين است كه آنان، گروهى نادانند (شايد با شنيدن سخن خدا متوجه شوند)».

دفاع از حريم عقيده، امرى فطرى است

هر انسانى طبعا از عقيده خود دفاع مي‏كند و در طريق نشر و حفظ آن فداكارى نشان مي‏دهد؛ زيرا افكار انسان زاييده روح و نيروى فكرى اوست، هم‏چنان‏كه فرزندان او مولود قواى جسمانى و فداكارى در راه آن نيز فطرى است. از طرف ديگر، مقدار علاقه انسان به معتقدات خود به اندازه زحمت و رنجى است كه در راه آن‏ها متحمل گرديده است.

تجربه و آزمايش ثابت كرده است كه فداكارى انسان در حريم عقيده به مراتب بيش از فداكارى او در حفظ مال و مقام و يا تحصيل آن مي‏باشد و علاقه به مال و ثروت و جاه و مقام، هر چند در انسان روح حماسى و دفاعى مي‏آفريند، ولى هرگز قدرت آن به پايه انگيزه‏هاى معنوى، مانند كسب آزادى و حفظ عقيده نيست؛ به عبارت ديگر،