«اشهر حرم» كدام است؟ - در سرزمین تبوک نسخه متنی

‌ گروهى از اهل كتاب، كتاب خداى را پشت سر افكندند».

3. نظام تقدير و تكوينى جهان آفرينش. كه اين نظام به سان كتاب تشريعى آن‏چه در آن با قلم صنع نگارش يافته است، ثابت است؛ به عبارت واضح‏تر، قوانين ثابت ولايتغيّرى كه حكومت مطلقه سازمان جهان طبيعت به دست آنها سپرده شده‏است.

مقصود از «كتاب اللّه‏» در اين آيه، معناى سوم است؛ يعنى اين‏كه حقيقت يك‏سال را دوازده ماه تشكيل مي‏دهد، يك مطلب قراردادى نيست كه روزى بشر جمع شود و شماره ماه‏هاى سال خود را كم و زياد كند؛ زيرا نشانه و واقعيت يك‏سال، همان گذشتن فصول چهارگانه است و اين چهار فصل طبيعى، با مرور و گذشتن دوازده ماه قمرى، تقريبا پايان مي‏پذيرد؛ به عبارت ديگر، زمين با حركت انتقالى خود به دور خورشيد، چهار فصل را به‏وجود مي‏آورد و در ظرف 365 روز، يك‏بار تمام، دور خورشيد مي‏گردد و يك دور حركت انتقالى نيز در ظرف دوازده ماه قمرى (تقريبا) انجام مي‏گيرد، بنابراين صحيح است بگوييم: شماره ماه‏هاى يك سال همان دوازده ماه است و اين نظام و سنت الهى از آن روزى كه زمين و آسمان‏ها خلق شده است وجود داشته و خواهد داشت، بنابراين، دوازده ماه قمرى، كه يك‏سال را تشكيل مي‏دهد، تركيبى از دو جريان طبيعى محسوس است: يكى گردش ماه به دور زمين و ديگرى گردش به دور خورشيد. بنابراين چنين تاريخى، صددرصد طبيعى و محسوس خواهد بود.

«اشهر حرم» كدام است؟

ماه‏هاى حرام كه در لسان قرآن به آنها «الأَشْهُرُ الحُرُمُ» مي‏گويند، همان چهار ماه معروفى است كه عبارت مي‏باشد از: رجب؛ ذي‏قعده؛ ذي‏حجه؛ محرم. علت اين‏كه نام آنها را ماه‏هاى حرام گذارده‏اند، اين است كه عرب جاهلى احترام اين چهار ماه را حفظ مي‏نمود و جنگ و قتال و غارتگرى را در اين چهار ماه قبيح مي‏شمرد. گاهى گفته مي‏شود كه تحريم جنگ در اين چهار ماه از سنت‏هاى حضرت ابراهيم و اسماعيل است و اين مطلب گواهى روشنى در خود آيه مورد بحث دارد: