نشانه‏هاى مؤمن و منافق - در سرزمین تبوک نسخه متنی

‌ اين‏كه دشمنان و قاتلان انبيا و امامان را لعن مي‏نماييم از اين نظر است كه آنها فاسق و كافر و ستمكارند و خود قرآن به تكرار بر فاسق و كافر و ستمگر لعن فرستاده است.

بحث در مورد عقايد اين فرقه به مقاله مفصلى نياز دارد كه اميد است در فرصت ديگرى در اين‏باره بحث نماييم.

2. گاهى افرادى چنين فكر مي‏كنند، كه چرا كافران و منافقان در اين جهان از اولاد و اموال، بهره كافى دارند، با اين‏كه مورد خشم خداوندى قرار گرفته‏اند؟

خداوند جهان پاسخ اين پرسش را در ضمن آيه «وَ لا يُعْجِبْكَ أمْوالُهُمْ...» داده و ما مشروح اين قسمت را در تفسير آيه پنجاه‏وپنج آورده‏ايم.

نشانه‏هاى مؤمن و منافق

از آن‏جا كه مؤمن براى خود پس از جهاد در راه خدا، زندگى جاويدانى معتقد است از اين لحاظ، مرگ و جهاد را با چهره باز استقبال مي‏كند. قرآن در آيه هشتادوهشتم شدت علاقه مؤمنان را به جهاد با بيان درجات اخروى آنان يادآور مي‏گردد. ولى منافق به‏جز زندگى مادى به چيز ديگرى اعتقاد ندارد، از اين جهت فرمان جهاد، لرزه سختى بر اندام او مي‏اندازد و مانند افراد غش كرده با چشم‏هاى از حدقه در آمده به‏فرمانده لشكر مي‏نگرد، چنان‏كه در سوره محمد صلّى الله عليه وآله مي‏فرمايد:

«فَإِذا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ مُحْكَمَةٌ وَذُكِرَ فِـيها القِتالُ رَأَيْتَ الَّذِينَ فِى قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ نَظَرَ المَغْشِى عَلَيْهِ مِنَ المَوْتِ فَأَوْلى لَهُمْ؛1

هنگامى كه سوره محكمى نازل مي‏گردد و فرمان جهاد در آن گفته مي‏شود، كسانى كه در دل آنها مرض (نفاق) است مشاهده مي‏كنى كه مانند كسى كه از هول مرگ غش مي‏كند، به تو مي‏نگرند».

1. محمد(47) آيه 20.