طرز مبارزه با دشمنان دوست نما - در سرزمین تبوک نسخه متنی

‌ از جمعيت فاسق راضى نمي‏شود».

هر انقلاب و تحولى خواه‏ناخواه، يك مشت ناراضى و گاهى كارشكن و اخلالگر به‏دنبال دارد كه نتيجه قهرى تحولات و تبدلات است، خواه به نفع ملت باشد يا به ضرر آنها. زيرا لازمه هر انقلاب، عقب رفتن گروهى و سركار آمدن گروه ديگر است و بالطبع جمعيت عقب رفته براثر از دست دادن مقامات مادى و منافع شخصى، ناراضى و كارشكن از آب در مي‏آيند.

هرگاه رهبران انقلاب بخواهند تحولات خود را براساس رضايت عموم طبقات بنا كنند، اساسا نبايد دست به كارى بزنند و به همان وضع موجود بايد بسازند.

تحولى كه پيامبر گرامى صلّى الله عليه وآله در مهاجرت خود به مدينه به‏وجود آورد، از اين اصل كلى مستثنا نبوده. او با اين‏كه براى نشر اصول آزادى و اصلاح اخلاق عمومى و بالا بردن سطح زندگى و مبارزه با بيدادگرى و... مبعوث شده بود با وجود اين از آغاز تمركز قواى اسلامى در مدينه، ناراضي‏هايى سر راه خود پيدا كرد كه بعدها به‏نام «منافق» معروف گرديدند. يكى از سرجنبانان اين حزب عبداللّه‏ بن ابى بود. پيش از تشريف فرمايى پيامبر اسلام طرحى در دست تصويب بود كه وى رئيس و فرمانرواى كل اوسيان و خزرجيان گردد، ولى با اسلام آوردن گروهى از آنها، اساس آن طرح متزلزل گرديد و با تشريف فرمايى پيامبر اصل موضوع از بين رفت.

اين مرد اگر چه به‏ظاهر اسلام آورده بود، ولى در باطن با تمام قوا مي‏كوشيد كه اساس حكومت نوبنياد اسلام را متزلزل سازد.

طرز مبارزه با دشمنان دوست نما

مبارزه با اين دشمنان دوست‏نما، دو حالت مختلف دارد تا آن‏جا كه قيافه واقعى و واقعيت افراد اين دسته شناخته نشده‏است، بايد پيوسته براى معرفى و رسوا كردن آنها مبارزه نمود و آنى ساكت ننشست و هرگز شايسته نيست جمله «الباطل يموت بترك ذكره؛ اهل باطل با فراموش كردن و بي‏اعتنايى از ميان مي‏روند» سند خاموشى و بي‏عنايتي