مظهر بارزى از عدالت اجتماعى اسلام - در سرزمین تبوک نسخه متنی

‌ يهود و نصارا را به دوستى نگيريد كه آنان دوست و ولى يكديگرند».

در سوره آل عمران، گروهى از انبيا را پيرو يكديگر و از يك مبدأ مشتق دانسته است، چنان‏كه مي‏فرمايد:

«إِنَّ اللّهَ اصْطَفى آدَمَ وَنُوحاً وَآلَ إِبْراهِـيمَ وَآلَ عِمْرانَ عَلَى الْعالَمِـينَ ذُرِّيَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ وَاللّهُ سَمِـيعٌ عَلِـيمٌ؛1

خداوند آدم و نوح و فرزندان ابراهيم و عمران را از جهانيان برگزيده و برخى از نسل برخى هستند و خدا شنوا و داناست».

سپس قرآن دو وعده متخالفى را كه به دو جمعيت (مؤمن و منافق) داده است، در آيه‏هاى 68 و 72 بيان مي‏نمايد.

مظهر بارزى از عدالت اجتماعى اسلام

نمونه بارزى از عدالت اجتماعى اسلام اين است كه زن و مرد را از نظر پاداش اخروى يك‏سان قرار داده و مي‏گويد: مرد و زن مؤمن و نيكوكار به پاداش اعمال خويشتن در دنيا و آخرت مي‏رسند و اين مطلب را صريحا در مواردى از قرآن، مثلاً در سوره نحل بيان نموده است:

«مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنـْثى وَهُـوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِـيَنَّهُ حَيوةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّـهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُونَ؛

هرگاه مرد و زن مؤمن عمل شايسته و صالحى انجام دهند به آنها زندگى پاكيزه‏اى مي‏بخشيم و به‏وجه شايسته‏ترى پاداش خواهيم داد».

اسلام با اين پيام، جهانى را كه براى زن روح انسانى قائل نبودند تكان داد؛ جهانى كه مي‏گفتند: زن نه حيوان است و نه انسان، بلكه موجودى است بينابين؛ وى از دايره حيوان پا فراتر نهاده، ولى به حدّ انسانيت نرسيده است. و در اين سوره در آيه 72 مردان و زنان مؤمن را به خطاب زير مخاطب ساخته:

1. آل عمران (3) آيه 34.