‌ پيامبر علاقه‏مند و رؤوف و مهربان - در سرزمین تبوک نسخه متنی

‌ پيامبر علاقه‏مند و رؤوف و مهربان

128. «لَقَدْ جاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ ما عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُـؤْمِنِـينَ رَؤُفٌ رَحِـيمٌ؛

پيامبرى از خودتان به سوى شما آمد. رنج‏هاى شما براى او سخت است، به هدايت شما حريص و به مؤمنان رؤوف و رحيم است».

129. «فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِيَ‏اللّهُ لا إِلـهَ إِلاّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّـلْتُ وَهُوَ رَبُّ العَرْشِ العَظِيم؛

اگر روى گردانيدند، بگو: خدا براى من كافى است، جز او خدايى نيست، براو توكل كردم و اوست صاحب عرش بزرگ».

اين دو آيه از نظر برخى از مفسران، آخرين آياتى است كه بر پيامبر گرامى نازل شده و به فرمان او در پايان سوره برائت قرار گرفته است. آيه نخست، براى پيامبر چهار ويژگى يادآور مي‏شود:

1. «رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ؛ پيامبرى از خودتان».

2. «عَزِيزٌ عَلَيْهِ ما عَنِتُّمْ؛ رنج‏هاى شما بر او گران است».

3. «حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ؛ به شما علاقه‏مند است».

4. «بِالْمُـؤْمِنِـينَ رَؤُفٌ رَحِـيمٌ؛ به افراد با ايمان رؤوف و مهربان است».