نظر قرآن در انفاق اموال - در سرزمین تبوک نسخه متنی

‌ يكى از سخنان آن روحانى با شهامت در كميته اين بود: چطور شد شما آقايان! حاميان اسلام! از ميان هزارها احكام و قوانين و صدها برنامه، فقط به ياد مسائل مربوط به زمين افتاده‏ايد در صورتى كه آدم‏كشى، كه كار روزمره شماست و نوكرى اجانب، كه شيوه عملى هر فرد وابسته به اين حزب است، يكى از محرمات قطعى و واقعى اسلام است، با وجود اين، كوچك‏ترين واهمه‏اى از آن نداريد.

سخنان گرم و آتشين آن دانشمند به‏قدرى مؤثر و نافذ بود كه گروهى را تحت تأثير قرار داده و خشم عده‏اى را عليه خود برانگيخته بود و هرگاه عنايات برخى از افراد صالح خيرانديش نبود، ممكن نبود كه جان به‏سلامت به‏در برد.

نظر قرآن در انفاق اموال

قرآن در موارد متعددى تصريح مي‏كند كه انفاق تمام اموال لازم نيست و در برخى از موارد از زياده روى جلوگيرى نموده‏است. اكنون به نمونه‏اى از آنها اشاره مي‏كنيم:

1. «خُذْ مِنْ أَمْوالِـهِمْ صَدَقَةً تُـطَـهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِمْ بِها؛1

از اموال آنها زكات بگير، تا قلوبشان را پاك كني».

صريح آيه گواهى مي‏دهد كه پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله مأموريت دارد كه برخى از اموال مردم را به عنوان صدقه بگيرد و باقي‏مانده را به خود آنها واگذارد. هرگاه انفاق تمام مازاد لازم بود، گفتن چنين جمله‏اى «خُذْ مِنْ أَمْوالِـهِمْ؛ قسمتى از اموال آنها را بگير» صحيح نبود و به‏كار بردن «من» كه در لسان دانشمندان «من تبعيضي» ناميده مي‏شود بي‏جا و لغو مي‏گرديد.

2. «وَالَّذِينَ إِذا أَنْفَـقُوالَمْ‏يُـسْرِفُواوَلَمْ‏يَـقْتُـرُوا وَكانَ بَيْنَ ذ لِكَ قَواماً؛2

بندگان خدا كسانى هستند كه، هنگام بذل و بخشش زياده روى نمي‏كنند و در

1. توبه(9) آيه 103.

2. فرقان(25) آيه 67.