103. «خُذْ مِنْ أَمْوالِـهِمْ صَدَقَةً تُـطَـهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِمْ بِها وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلوتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ وَاللّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ؛از اموال آنها زكات بگير و بدينوسيله پاك و پاكيزهشان گردان و درباره آنان دعا كن كه دعاى تو مايه آرامش آنهاست و خداوند شنوا و داناست».104. «أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ هُـوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ وَيَأْخُذُ الصَّـدَقاتِ وَأَنَّ اللّهَ هُـوَ التَّـوّابُ الرَّحِـيمُ؛آيا نميدانند كه خداوند توبه را از بندگان خود ميپذيرد و زكاتها ميگيرد وبه راستى خداوند توبهپذير و رحيم است».105. «وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالمُـؤْمِنُونَ وَسَتُرَدُّونَ إِلى عالِمِ الغَيْبِ وَالشَّـهادَةِ فَيُنَـبِّـئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ؛بگو: عمل كنيد كه خداوند و رسول او و مؤمنان كردار شما را بهزودى خواهند ديد و بهسوى خداوندى كه پنهان و آشكار را ميداند، برده ميشويد آنگاه از آن چه انجام ميداديد شما را خبر ميدهد».106. «وَآخَرُونَ مُرْجَوْنَ لاِءَمْرِ اللّهِ إِمّا يُعَذِّبُـهُمْ وَ إِمّا يَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَاللّهُ عَلِـيمٌ حَكِيمٌ؛دسته ديگر عاقبت كار آنها محول به فرمان خداوند است يا آنها را عذاب ميكند و