خطر استقلال سياسى اهل كتاب - در سرزمین تبوک نسخه متنی

‌ «إِنَّ كَثِـيراً مِنَ الأَحْبارِ وَالرُّهْبانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوالَ النّاسِ بِالباطِلِ؛

بسيارى از احبار و راهبان، مال مردم را به‏ناحق مي‏خورند».

اين مطلب را به همه آنها نسبت نمي‏دهد و اين نشانه حق گويى و دقت در منعكس ساختن واقعيات است، چنان‏كه در جاى ديگر نيز از همين روش پيروى نموده مي‏فرمايد:

«وَتَرى كَثِـيراً مِنْهُمْ يُسارِعُونَ فِى الإِثْمِ وَالعُدْوانِ؛1

بسيارى از يهود را مي‏بينى كه به گناه و ستمگرى مي‏شتابند».

در اين باره نمونه‏هاى ديگرى نيز در قرآن موجود است.

خطر استقلال سياسى اهل كتاب

در گذشته بيان گرديد كه اسلام، آيين يهود و نصارا را به رسميت شناخته و آنان را در اين كار آزاد گذارده است؛ ولى حيات سياسى و استقلالى ملي‏شان را محدود نموده است. اين آيه تلويحا اسرار آن را روشن مي‏سازد؛ زيرا زمامدارى گروهى كه اموال مردم را به‏ناحق مي‏خورند به هيچ وجه صلاح جامعه انسانى نيست.

زمامداران يهود و نصارا، كه در پيشاپيش آنها علما و راهبان آن‏ها قرار گرفته بودند، ثروت ملت را به عنوان‏هاى گوناگون غارت مي‏كردند و از اين طريق ثروت جامعه را به صورت گنج‏هاى پنهان و مدفون در زير زمين‏ها در مي‏آوردند. جامعه‏اى كه چنين افراد طمعكار و آزمند بر آنها حكومت نمايد، به‏طور حتم در سراشيبى سقوط قرار خواهند گرفت. از اين جهت و جهات ديگر، استقلالشان‏محدود و مقرر شد تحت الحمايه جامعه اسلامى در آيند.

قرآن در سوره‏هاى بقره، نساء و مائده جرايم زيادى براى اهل كتاب قائل شده است، ولى در اين جا بيشتر روى «مرزنشناسي» آنان تكيه كرده است و علت آن روشن است؛ زيرا به طور حتم شيرازه جامعه‏اى كه گروهى در آن بر روى گنج‏ها بيارامند، به زودي

1. مائده(5) آيه 62.