در سرزمین تبوک نسخه متنی

‌ مفاد اين آيات قطع‏نامه‏اى است از حكومت اسلام درباره بت‏پرستان، كه بايد در مدت چهار ماه، وضع خود را در برابر حكومت توحيد، روشن سازند و يكى از دو راه مذكور را برگزينند:

پيامبر صلّى الله عليه وآله آيات ياد شده را به ابوبكر تعليم نمود و چهل تن از ياران خود را با او همراه ساخت كه آيات يادشده را در عيد قربان براى مشركان و بت‏پرستان، كه تا آن روز از آزادى نسبى برخوردار بودند، تلاوت نمايد و آنان بدانند از اين به بعد نمي‏توانند با چنين عقيده و عملى در محيط اسلامى زيست كنند.

ابوبكر آيات را فراگرفت و با چهل تن از ياران خدا عازم مكه شد. هنوز مراحلى را طى نكرده بود كه پيك وحى بار ديگر فرود آمد و پيامبر را با جمله زيريا مشابه آن خطاب نمود و گفت:

«لا يُؤدّيها إلاّ أنت أورجل منك؛

اين آيات را جز تو و يا كسى كه از تو و اهل بيت تو است نمي‏تواند ابلاغ كند».

در اين موقع، پيامبر، على عليه‏ السلام را طلبيد و مركب مخصوص خود را در اختيار او نهاد و جابر بن عبداللّه‏ را ملازم او ساخت و دستور داد هر چه زودتر خود را به ابوبكر برساند و آيات يادشده را از او بگيرد و در روز «مني» در كنار «جمره عقبه» آيات الهى را تلاوت نمايد و علاوه بر تلاوت آيات، چهار دستور را نيز به سمع مشركان برساند:

1. جز فرد مسلمان كسى حق ندارد وارد خانه خدا گردد؛

2. هيچ كس نمي‏تواند برهنه طواف كند؛

3. مشركان حق ندارند در مراسم حج شركت كنند؛

4. هر كافرى كه با پيامبر پيمان دارد، پيمان او محترم است تا وقتى پايان پذيرد؛ ولى گروهى كه با پيامبر پيمان ندارند و يا پيمان شكسته‏اند تا مدت چهارماه جان و مال آنان محترم است و پس از انقضاى اين مدت بايد وضع خود را روشن كنند. اگر دست از شرك و بت‏پرستى برداشتند به‏سان مسلمانان ديگر آزاد خواهند بود و در غير اين