در سرزمین تبوک نسخه متنی

‌ رؤساى قبايل مي‏توانند آن را هر طورى بخواهند كش بدهند.

ج) «لِـيُواطِئُوا عِدَّةَ ما حَـرَّمَ اللّهُ؛

تا با عده ماه‏هايى كه خدا حرام كرده برابر و مساوى كنند».

يعنى عمل اينها نوعى تردستى و حقه بود؛ زيرا با خود مي‏گفتند كه خدا چهار ماه در هر سال حرام كرده است، ما هم سرانجام با تأخير ماه‏هاى حرام، چهار ماه را شهر حرام مي‏شمريم و در نتيجه چه فرق مي‏كند، محرم را شهر حرام بدانيم يا ماه صفر را. قرآن براى ردّپندار آنها چنين مي‏فرمايد: «فَيُحِلُّوا ما حَـرَّمَ اللّهُ»، آنان به‏وسيله تأخير، مرتكب جنايتى مي‏شدند و آن اين‏كه، حرام خدا را حلال مي‏شمردند و با كمال جسارت، احترام قوانين الهى را از بين مي‏بردند و اين جمله نيز مي‏رساند كه تحريم اين چهارماه، جنبه مذهبى داشته و خدا، به‏وسيله پيامبران خود جنگ و ستيز را در اين ماه‏ها قدغن فرموده‏بود.