در سرزمین تبوک نسخه متنی

‌ در دارالندوه، جلسه‏اى تشكيل داد تا درباره محمد تصميم بگيرند:

گروهى گفتند كه او را در خانه خود بازداشت كنيم؛ عده‏اى نظر دادند كه او را از مكه بيرون نماييم تا سرانجام كار او به دست عرب‏هاى بيابانى بيفتد. تصميم نهايي‏شان اين شد كه چهل تن از جوانان نيرومند قبايل را انتخاب كنند و در شب معينى به زندگى او خاتمه دهند و خون او بدين وسيله در ميان اعراب پخش شود تا بني‏هاشم را ياراى پيكار با قاتلان او نباشد. موعد حمله فرا رسيد، تروريست‏ها اطراف خانه او را محاصره كردند، جبرئيل از نقشه قريش پيامبر را آگاه ساخت و پيامبر خدا مأمور شد شبانه مكه را به قصد مدينه ترك بگويد و همان شب با عنايات الهى از خانه خود بيرون آمد و به اتفاق ابوبكر به غار ثور، كه در جنوب مكه و نقطه مقابل مدينه بود، پناه برد و سه شبانه روز در آن‏جا بود كه قريش از تعقيب او خسته شدند و از آن دست كشيدند. روز چهارم او با هم‏سفر خود، از غار بيرون آمدند و راه مدينه را پيش گرفتند و بدين‏وسيله خدا، پيامبر خود را از چنگ اشرار خونريز نجات داد، چنان‏كه مي‏فرمايد:

«وَ إِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِـيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ وَيَمْكُرُونَ وَيَمْكُرُ اللّهُ وَاللّهُ خَيْرُ الماكِرِينَ؛1

به ياد آر زمانى را كه كافران درباره تو نيرنگ مي‏زدند كه تو را بازداشت كنند و يا بكشند و يا تبعيد كنند. آنها از راه حيله وارد مي‏شدند و خدا نقشه آنها را نقش بر آب نمود و خدا از تمام آنها ماهرتر است».

اين بود اجمال سرگذشت هجرت.

هدف آيه اول چيست؟

از آن‏جا كه برخى از مسلمانان به بهانه‏هاى مختلفى نمي‏خواستند در جهاد با روميان، يعنى جنگ تبوك شركت ورزند و گروهى مغرض (منافقان) مسلمانان واقعي

1. انفال(8) آيه 30.