در سرزمین تبوک نسخه متنی

‌ نتيجه چيزى عايد او خواهد شد كه دوام و ثبات ندارد. حقا كه اين زندگى همان زندگى «ضنك» است كه قرآن مجيد درباره دنياپرستان فرموده‏است:

«وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِى فَإِنَّ لَهُ مَعِـيشَةً ضَنْكاً وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ القِـيامَةِ؛1

اگر كسى از ياد خدا روى گرداند يك زندگانى سخت و تنگ، نصيب وى خواهد شد و در روز رستاخيز نابينا محشور مي‏شود».

مقصود از زندگى سخت و تنگ، اين نيست كه از نظر زندگى، لنگ و بيچاره گردد بلكه منظور، همان عذاب‏هاى روحى است كه پيوسته با چنين افرادى دست به‏گريبان است و با داشتن ثروت سرشار، هنوز ميدان زندگى را براى خود تنگ ديده در فكر اقليم ديگر است. به‏طور مسلم، چشم‏پوشى از دنيا براى چنين افراد در لحظه مرگ، بسيار ناگوار و صعب خواهد بود. از اين نظر قرآن مي‏فرمايد: اى رسول خدا، ثروت و اولاد به حسب ظاهر براى منافقان وسيله نعمت است، ولى در حقيقت نقمت و عوامل بد بختى است: «فَلا تُعْجِبْكَ أَمْوالُهُمْ وَلا أَوْلادُهُمْ إِنَّما يُرِيدُ اللّهُ لِـيُعَذِّبَـهُمْ بِها فِى الحَيوةِ الدُّنْيا...».

آيه‏هاى 55 و 56 به دروغ‏پردازى منافقان اشاره مي‏نمايد و تظاهر آنان را به اسلام، صورى مي‏داند و مي‏فرمايد: علت توقف آنان در مركز اسلام(مدينه) از اين نظر است كه گريزگاهى ندارند.

1. طه (20) آيه 124.