لطفا منتظر باشید ...
تمامگناهاناست».
از برخى از آيات استفاده ميشود كه، مخالفت با رسول خدا و يا داد زدن پيش پيامبر، سبب حبط اعمال و نابودى ثواب كردارهاى نيك انسان ميگردد.
چنانكه ميفرمايد:
«إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللّهِ وَشاقُّوا الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ لَهُمُ الهُدى لَنْ يَضُرُّوا اللّهَ شَيْئاً وَسَيُحْبِطُ أَعْمالَهُمْ؛1
كسانى كه پس از روشن شدن حق كفر ورزيدهاند و از راه خدا منحرف شدهاند و با پيامبر مخالفت كردهاند، به هيچ وجه خدا را زيانى نميزنند و اعمال آنان محو خواهد گرديد».
در سوره حجرات ميفرمايد:
«لا تَرْفَعُوا أَصْواتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ... أَنْ تَحْبَطَ أَعْمالُكُمْ؛2
پيش رسول خدا داد نزنيد... مبادا اعمالتان محو گردد».
دانشمندان اسلام درباره احكام معاصى در اسلام سخنان زيادى دارند كه فعلاً مجال نقل آنها نيست.
نمونههايى از اقوام گذشته
قرآن براى يادآورى، سرگذشت اقوامى را در آيه 70 به اجمال بيان مينمايد و در بسيارى از سورهها، سرگذشت اين اقوام را بهطور مشروح بيان نمودهاست.
1. قوم «نوح» كه بهوسيله طوفان جهانگير غرق شدند؛
2. «عاد» كه باد مسمومى همه آنها را هلاك نمود؛
3. «ثمود» كه بهوسيله صيحه آسمانى به ديار مرگ رهسپار شدند؛
4. قوم «ابراهيم» كه نعمت را از آنها سلب نمود و سلطان آنان «نمرود» را هلاك ساخت؛
1. محمّد(47) آيه 32.
2. حجرات(49) آيه 2.
