در سرزمین تبوک نسخه متنی

تأثير اين دو عامل در سعادت جامعه

‌ جمعيتى كه كنار يكديگر زندگى مي‏كنند، در سعادت و شقاوت، سود و زيان، بدبختى و خوشبختى شريك يكديگرند. هرگاه فردى و يا افراد معدودى از اين جامعه آلوده شوند به‏طور مسلم اثر مستقيمى روى تمام افراد آن جامعه خواهد داشت و افراد پاك و غير منحرف هرچه بخواهند، بساط زندگى خود را كنار بكشند و بگويند به ما چه، براى آنان سودى نخواهد داشت و ممكن نيست كه حساب خود را جدا نمايند و از شقاوت و تيره روزى آن عده منحرف صدمه‏اى نبينند.

اجتماعى كه در يكى از نقاط جهان به‏وجود مي‏آيد، به‏سان شخصى است كه از مادر متولد مي‏گردد. افراد آن جامعه مانند اعضاى انسانى است، هرگاه يكى از اعضا صدمه‏اى ببيند به روشنى اعضاى ديگر را ناراحت خواهد كرد.

افراد جامعه، در محيط واحدى به‏سر مي‏برند، در يك گارگاه مشغول كار و فعاليت هستند، در يك دبيرستان و دانشگاه درس مي‏خوانند، با اين ارتباط و به‏هم پيوستگى چطور مي‏توانند حساب يكديگر را از هم جدا نگاه دارند؟

يك فرد آلوده يا يك جوان ناصالح، كه روحيات و افكار او دستخوش هوا و هوس باشد، مي‏تواند گروه انبوهى را به رنگ خود در آورد؛ زيرا جهان، جهان ارتباط و محيط، محيط تأثير و تأثر و عكس‏العمل و واكنش است. بروز يك بيمارى خطرناك مانند آبله، در گوشه يك اجتماع به‏سان زنگ خطرى است كه به صدا در مي‏آيد؛ بانگ هشدارى است كه افراد را تكان مي‏دهد. در چنين هنگام افرادى كه مسؤول بهداشت جامعه‏اند فورا به تكاپو افتاده با فرستادن گروه‏هاى تلقيح، بقيه اجتماع را از بيمارى مسرى نجات مي‏بخشند.

خوب است در بيماري‏هاى روحى و روانى و اخلاقى نيز اين چنين فكر كنيم، شيوع يك عمل زشت و بروز يك كردار ناپسند، سقوط دختر و پسرجوانى را زنگ خطر بدانيم و قواى معنوى و اخلاقى و نيروهاى ايمانى خود را عليه آن بيمارى بسيج كنيم و منطق «عيسى به دين خود و موسى به دين خود» را كنار بگذاريم و از جان و دل، عليه فساد مبارزه كنيم.