در سرزمین تبوک نسخه متنی

‌ مي‏شود.

اسلام با تقويت ايمان مأموران دارايى، مؤديان ماليات و با ايجاد پليس باطنى و با اعتقاد به اين‏كه پرداخت ماليات به‏فرمان خداوند جهان است كه علاوه بر منافع دنيوى مزاياى بي‏شمار فردى دارد، كشمكش‏هاى فعلى را، كه در كشورهاى سرمايه‏دارى موجود است، از بين برده و بهترين عامل وصول را، كه همان ايمانِ دهندگانِ زكات و خمس است، در پيروان خود به‏وجود آورده‏است.

نكاتى چند در آيه‏هاى مذكور

1. اسلام معتقد است دادن زكات نفوس افراد را از نظر اخلاق رذيله، مانند بخل و طمع و پستى و قساوت تطهير مي‏كند و مردم زكات دهنده براثر پرداخت واجب مالى، اين سلسله از اوصاف بد را از وجود خويش ريشه كن مي‏سازند و در نتيجه صفات برجسته‏اى مانند رأفت و محبت و نوع‏دوستى جاي‏گزين آنها مي‏گردد، علاوه برآن نفوس اجتماع را از آفت‏ها و انفجارها، كه غالبا از طرف بيچارگان صورت مي‏گيرد، مصون مي‏دارد.

تطهير به معناى پاك كردن و تزكيه به معناى نمو و رشد گياهان است، از اين رو گويا صفات برجسته كه خميره ذات انسانى است، با دادن زكات رشد و نمو مي‏كند.

2. دعاى پيامبر وسيله آرامش مؤديان زكات است، «وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ؛ براى آنها دعا كن كه دعاى تو وسيله آرامش آنهاست»، همان طور كه دعاى او وسيله آمرزش گناهان است:

«وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُول لَوَجَدُوا اللّهَ تَوّاباً رَحِـيماً؛1

اگر مردم زمانى كه بر نفس‏هاى خود ستم كرده‏اند، پيش تو (پيامبر) مي‏آمدند و از خداوند طلب آمرزش مي‏كردند و پيامبر نيز در حقّ آنها استغفار

1. نساء(4) آيه 64.