انديشههايى كه كيان و نظام اسلامى را امروزه تهديد ميكند، در مقام دفاع، از اولويت خاصى برخوردارند تا انديشه باطل ديگرى كه حايز اين ويژگى نيست؛ مثلاً ديروز در اين كشور، مسأله ماركسيسم، مكتب خطرناكى بود كه خشك وتر را ميسوزانيد و مستقيما با هويت الهى و اسلامى ما در نبرد و معارضه بود، در حالى كه ديگر مكتبهاى باطل تا اين حد خطرناك نبودند، از اين جهت، فشار دفاع در گذشته متوجه اين ماجراجويان بود كه در لباس دفاع از محروم و كارگر به استثمار او ميپرداختند، ولى اكنون كه عمر ماركسيسم به پايان رسيده و اين مكتب پس از 80 سال آزمون، در قلمروهاى فلسفى و اقتصادى و اجتماعى، با شكست فاحشى روبهرو شده به گونهاى كه گريز از ماركسيسم، شعار نجات از اسارت معرفى شدهاست، بايد در فكر نبرد با ديگر انحرافات فكرى بود كه پس از ماركسيسم كانون خطر و عداوت هستند.