در سرزمین تبوک نسخه متنی

‌ رسول از آنان برتر و بالاتر است. اسلام، به تشكيل خانواده علاقه فراوانى نشان داده و پيروان خود را مأمور ساخته است كه از هر نوع ابراز علاقه به خويشاوندان و بستگان خوددارى ننمايند، ولى هرگاه مهر به آنان مايه گمراهى شود، اجازه نداده‏است كه انسان با ايمان از اين محبّت فطرى الهام بگيرد و از سخن آنان پيروى نمايد:

«وَ إِنْ جاهَداكَ عَلى أَنْ تُشْرِكَ بِى ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما؛1

هرگاه پدر و مادر، اصرار ورزند كه تو به من (خدا) شرك ورزى و چيزى بگويى كه به آن علم نداري؛ هيچ‏گاه از قول آنان پيروى مكن».

عوامل هشت‏گانه‏اى كه آيه دوم از آنها نام برده و دستور داده‏است كه علاقه به آنها نبايد، ما را از جهاد در راه خدا باز بدارند عبارتند از: پدران، فرزندان، برادران، همسران، خويشاوندان، ثروت، تجارت و مساكن.

اين عوامل در حالى كه مايه سعادت و اساس تمدّن انسانى است؛ ولى چه بسا مايه هلاكت و بدبختى انسان‏ها مي‏گردند؛ يعنى گاهى انسان براثر افراط در مهر، دچار اشتباهات بزرگى مي‏شود.

1. لقمان(31) آيه 15.