در سرزمین تبوک نسخه متنی

‌ مَعَ إِيمانِهِمْ؛1

خدا به اين جهت به آنها سكينه و ثبات قلب داد كه بر ايمانشان افزوده شود».

روى اين جهات بايد گفت مقصود از «سكينه» همان آرامش خاطرى است كه معلول ايمان و پاكى روح و سبب افزايش ايمان است و در پرتو آن هيچ‏گاه انسان خداى خود را فراموش نمي‏كند و پيوسته تمام فعل و انفعال خود را به اراده و مشيّت او وابسته مي‏داند و هيچ‏گاه منظور از «سكينه» ثبات خاطر مطلق و اعتماد به نفس، كه مؤمن و كافر در آن يك‏سانند، نيست.

روى اين بيان روشن مي‏شود مقصود از «مؤمنان» كه بر ايشان سكينه الهى نازل گرديده همان چند نفرى بودند كه تا آخرين لحظه با پيامبر در مقام دفاع بودند و ابدا فكر فرار در مغز آنان نبود و براثر داشتن نيّت پاك و ايمان خالص، شايسته چنين لطف الهى بودند، امّا گروهى كه بزرگ‏ترين معاصى الهى را مرتكب شده و پشت به دشمن كردند، هيچ گاه شايسته چنين توجّه الهى نيستند، بلكه بايد بعدا با كردار صالح و توبه خالصانه، خود را براى نزول چنين حالتى آماده كنند.

1. فتح(48) آيه 4.