در سرزمین تبوک نسخه متنی

‌ جرگه مسلمانان در آيند كه در چنين صورتى هيچ تفاوتى با مسلمانان ديگر نخواهند داشت و يا در آيين خود باقى بمانند و عقايد خود را محترم بشمرند، ولى در چنين صورت بايد به دولت اسلامى ماليات مختصرى به نام «جزيه» بپردازند.

اسلام هرگز با استقلال دينى و اعتقادى اهل كتاب مخالف نيست؛ اگر شرط مي‏كند كه در صورت ثبات بر آيين خود، بايد «جزيه» بپردازند، بدين منظور است كه استقلال سياسى و فرمانروايى آنان را از بين ببرد. هدف اين است كه تمام مردم جهان زير يك پرچم و تحت يك نظام و يك خط سياسى اسلامى درآيند و هرگونه استقلال سياسى جز اسلام از بين برود.

نكته اين مطلب روشن است، زيرا اگر گروه نصارا و يهود و... از نظر دين و سياست آزاد باشند روزى همين گروه‏هاى مختلف دست به دست يكديگر داده، استقلال سياسى اسلام را از بين مي‏برند و ضررهاى غير قابل جبرانى بر پيكر اسلام و مسلمانان وارد مي‏سازند و در نتيجه، خسارت جبران ناپذيرى به جامعه بشرى وارد مي‏شود. از اين نظر اسلام، آنان را در اختيار دين آزاد گذارده ولى به خاطر حفظ قوانين آسمانى اسلام، هر نوع آزادى سياسى را از آنان سلب نموده و آنها را از هر نوع تجمّع و دسته بندى سياسى بازداشته است.

شايد برخى از ساده‏لوحان تصوّر كنند كه سلب حقوق سياسى از يك ملت، نوعى ظلم و ستم است. پاسخ اين گفتار بسيار روشن است؛ زيرا هرگاه اسلام حقّ استقلال و تشكيل دولت را از اهل كتاب سلب نموده، براى منظور عالي‏ترى است و آن حفظ برنامه عالى اسلام است كه خدا، پيامبر را مأمور اجرا و گسترش آن نموده است؛ زيرا هرگاه گروه اهل كتاب استقلال سياسى داشته باشند در روز قدرت، مصمّم مي‏گردند كه آيين اسلام را، كه بهترين ارمغان الهى است، از بين ببرند و يا لااقل از بسط و گسترش آن جلوگيرى كنند و در نتيجه نه تنها بر جامعه اسلامى ستم مي‏كنند، بلكه نسل آينده را از اين فيض عظيم بي‏بهره مي‏سازند.