انسان وارسته و نادر روزگار ما كه با تن خسته و خونين به ديدار حق شتافت.و ما اگر چند صباحى افتخار همكارى و يارى او را در اين خراب آباد داشتيم، اكنون مانده درماندهايم و تنها به اين اميد زنده كه به اذن خدايش در آن ابديّت آباد با همان بزرگوارىاش؛ عشق، ارادت و وفادارى ما را به خويشتن تأييد كند. همين!