درس قاطعيت - رمز جاودانگی نسخه متنی

رعايت نظم، وقت‏شناسى و همه حالاتش براى دانش‏آموزان و معلّمان هميشه يك درس بود.

او وقتى به مدرسه مىآمد، گويى مانند يك فرمانده مقتدر كه در مراسم رسمى از گارد احترام سان مىبيند، با گام‏هاى استوار، قامتى برافراشته، سرى پرشور و با وقارى خاص از كنار دانش‏آموزان در حياط مدرسه مىگذشت و با لبخند، با همه به سلام و عليك مىپرداخت و با پاسخ به احترام و احساساتشان، در دل آنان بذر اميدوارى مىكاشت.

وقتى در پايان سال تحصيلى 1339، در قزوين به زندان افتاد، هنگام امتحانات چندبار براى اخذ سؤالات امتحانى و تصحيح ورقه‏ها، به آن شهر رفتم، او با حوصله خاص، براى آگاهى دانش‏آموزان جواب‏ها و اشتباهات آنان را در برگه‏هاى امتحانى مشخص و اوراق پراكنده را با ترتيب خاصّى به هم سنجاق و مرتّب كرد، در حاشيه آنها مطالب تربيتى، نكته‏هاى آموزشى و اخلاقى نوشت و پيام مورد نظرش را نيز غير مستقيم داد.

درس قاطعيت

در اجراى دستورالعمل‏ها خيلى جدّى بود. زمانى كه بخشى از فعّاليت‏هاى مديريّتى، از جمله ثبت نام به ايشان واگذار شد، در برابر توصيه‏ها و تقاضاهاى مغاير با مصوّبات عمومى مدرسه قاطعانه ايستاد و تن به ضدّ ارزش‏هاى رايج ـ پارتى بازى و خلاف مقرّرات ـ نداد.

در يكى از آن سال‏هاى فراموش نشدنى، مرد بزرگى كه در خدمت به مردم منطقه، اشتهار و سابقه زيادى داشت و براى خود هم در اين‏گونه موارد حقّى قائل بود، با خواهش اولياى يكى از دانش‏آموزان مردودى كه با وى نسبت فاميلى داشت، به مدرسه كمال آمد تا با وساطت خويش، نام آن دانش‏آموز را بنويسد. چون ثبت نام اين قبيل دانش‏آموزان خلاف تصميمات مدرسه بود،