پيشتازى در خدمت و خير - رمز جاودانگی نسخه متنی

پيشتازى در خدمت و خير

من با رجائى از دوره دانشجوئى، در دانشسراى عالى آشنا شدم.(1) او از نظر منش و شخصيّت در بين دانشجويان، شاخص و ممتاز بود و در همان آغاز تحصيل در دانشسرا، مديريّت و توانايىاش در تشكّل دانشجويى، به ويژه در زمينه‏هاى اسلامى و رفاهى، مورد پذيرش بيش‏تر دانشجويان واقع شد و خيلى زود توانست گروهى از دانشجويان مسلمان همفكر خود را به سوى خود جذب كند و رهبرى آنان را در زمينه‏هاى مختلف برعهده گيرد. از ويژگىهاى دانشجويى او انضباط، درس خوانى، مهربانى و تعهّد به مبانى و دستورهاى اسلامى بود. در سفرهاى علمى، حضور وى در جمع دانشجويان موجب تقويت و تحرّك همه و مانع از انجام گناه بود. گفت و گوهاى دانشجويى با شركت وى در جلسات، جنبه جدّى و رسمى پيدا مىكرد بيش‏تر دانشجويان تحت تأثير افكار و انديشه‏هايش بودند و حضور مقتدرانه، همراه با وقار و تواضع خاصّ وى در كلاس درس و استفاده از دروس علمى نه تنها دانشجويان، كه استادان را مجذوب خود ساخته بود. هيئت علمى براى او احترام خاصّى قائل بودند.

دين مدارى رجائى به صورت يك پديده تازه و مطلوب در بين دانشجويان شهرت يافت. و همه مىدانستند كه او در اين مقوله هيچ كوتاه نخواهد آمد و مبانى ارزشى اسلامى را با هيچ چيز ديگر معاوضه نخواهد كرد.

در سال 1352 كه وزارت آموزش و پرورش يك دوره تدريس رياضيات جديد را براى دبيران رياضى كشور در دانشگاه تهران ترتيب داد، شهيد رجائى نيز در اين كلاس‏ها حضور داشت. او با تجربه زيادى كه در زمينه تعليم

(1). به نقل از: رضا حسين ميرزا طاهرى، از دوستان دوره دانشجويى شهيد رجائى و معاون نخست وزير در سازمان حفاظت محيط زيست بود.