كرنش فقط براى خدا - رمز جاودانگی نسخه متنی

بود، گفت: از قديم، دَينى به گردن دارم، بيا با هم برويم خدمت حضرت آية اللّه خوانسارى تا راه حلّ شرعى آن را پيدا كنم. آن دوست پذيرفت.

وقتى به حضور آن مرجع رسيدند، ايشان گفت: در دوران نوجوانى، قرقره مىفروختم. چون لايه بعضى از قرقره‏ها كثيف و خاكى شده بود و كسى نمىخريد، ناچار شدم چند بار چند دور نخ آنها را باز كنم و به دور بريزم تا مشترى پسند شود. حالا فهميدم حقّى از مشتريان بر گردن من است.

حضرت آية اللّه خوانسارى پرسيد: چند سال داشتى و چند بار اين كار را كردى؟

او هم بى كم وكاست، به پرسش‏هاى آن مجتهد پاسخ داد. آية اللّه‏ خوانسارى به عنوان ردّ مظالم، بابت دَينى كه از مردم در گردن او مانده بود، مبلغى را تعيين كرد كه بپردازد و او هم با كمال ميل و رغبت، همه را پرداخت و اين دَين دوران نوجوانىاش را نيز تصفيه كرد.(1)

كرنش فقط براى خدا

همه كسانى كه آقاى رجائى را مىشناختند و به نحوى با وى نزديك بودند، دريافته بودند كه او مردى آزاده و داراى عزّت نفس است. با طبع و همّت بلندى كه او داشت هيچ گاه از كسى براى كارى التماس نمىكرد و كرامت انسانى خويش را با خواهش و كرنش در برابر ديگران مورد بىحرمتى قرار نمىداد.

او حتّى در كلاس درس هم هيچ گاه كمر خم نمىكرد، تا تخته پاك كن را از كف اتاق بردارد، بلكه راست فرود مىآمد و بر دوزانو مىنشست و بى آن‏كه كمرش را خم كند، آن را بر مىداشت و با اين عمل شگفت انگيزش به

(1). به نقل از: اصغر فولادى، پسردايى و دوست دوران جوانى شهيد رجائى.