عروج يافتگان - رمز جاودانگی نسخه متنی

تشكيل انجمن اسلامى معلّمان و نهاد امور تربيتى آموزش و پرورش، از باقيات صالحات ما بود.

بعد از غائله بنى صدر كه رئيس جمهور شدم، فضاى ناآرام كشور نياز به مديران ارشدِ همفكر و هماهنگ داشت، تا آرامش را به اين سرزمين باز گرداند و حجّة الاسلام باهنر از همان معدود ياران شناخته شده‏اى بود كه مىتوانست مسئوليّت نخست وزيرى را به صورت شايسته اداره كند. من به دليل همين هماهنگى، نه تنها در جلسات هيئت دولت، كه در جلسات شوراى امنيّت، حضور رئيس جمهور جنبه تشريفاتى و نظارتى داشت، شركت كردم تا آن فاجعه ـ هشتم شهريور ـ اتّفاق افتاد.

براى ملّت ما هر چند اين فاجعه يك آزمايش بود، امّا تقدير نشان داد كه هر دو، همه‏جا هماهنگيم، حتّى در لحظه شهادت و پرواز به ملكوت!

اين عكس از همان نشانه‏هاست؛ هر دو با لبخند رضايت و نگاه درهم آميخته، دو مجاهد شكنجه شده و دردآشنا، دو شيداى امام و رهبرى، دو خدمت گزار خوش سابقه انقلاب، با دو قلب شاد در نجواى ملكوتى و پيمان پرواز به ابديّت!

عروج يافتگان

كمى بعد از ساعت 5/2 بعدازظهر هشتم شهريور سال 1360 بود. تلاوت سوره كوچكى از قرآن به جلسه شوراى امنيّت حال وهواى ديگر بخشيده بود. بعد از قرائت دستور جلسه، هنوز بحث به جريان نيفتاده بود كه صداى مهيب انفجار بمب آتش‏زا همه كاركنان نخست وزيرى ـ آن روز ـ را وحشت زده از محلّ كارشان بيرون كشيد. دود و آتش پر حجم از سالن طبقه اوّل فرو ريخته به بيرون مىزد و آكوستيك سقف راهروها را چون بنزين مشتعل مىساخت و به سرعت پيش مىرفت و راه هر گونه اقدام فورى را از همه