آيات معنا شده - رمز جاودانگی نسخه متنی

اخلاص! بگذار بىپرده‏تر با تو بگويم؛ آخر، آن ايمان و عملت تا كجا هماهنگ و يكى بود كه ديو رياكارى و خودنمايى نفس امّاره در برابر اراده آهنينت، تار و مار شد و حضرت آية اللّه خامنه‏اى، رهبر معظّم انقلاب در سالگرد شهادتت، از موقعيّت زندان تو سخن‏ها گفت و به همسنگرى با تو افتخار كرد! و آخر، آن نفس لوّامه تو با تو چه كرد كه ميز و مقام اجتماعى تو، تو را از مردمى بودنت جدا نكرد؟ و تو آن‏چنان خاكى و خاكسار ماندى كه پيوسته خود رابدهكار خلق مىدانستى، نه طلبكار، اى فرزند ملّت؟

آيات معنا شده

يارانى كه به خصوصيات تو آگاه بودند، اكنون در شرح حال دقيق تو متحيّر مانده‏اند كه بيش‏تر با كدامين ثقل يادگار رسول خدا تو را محك بزنند؟ با آيات مستند وحى يا گفتار دلنشين امام پرهيزكاران؟ مگر نه اين كه زندانبانان شاه مقاومت افسانه‏اى تو را ستودند و فرشتگان عرش خدا مفهوم استقامت سوره‏هاى «هود و شورا» را در جثّه بنده لاغرى چون تو، در عصر ستم شاهى معنا شده يافتند؟ اى بنده آزمايش شده مفاد آيه «وَ لنَبْلُوَنّكُمْ بِشَىءٍ مِنَ الخَوفِ وَ الجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الأمْوالِ واْلأنْفُسَ...»(1)

هرچند در حيات ناشناخته‏ات دوست نداشتى تو را بستايند، آيا اكنون اجازه هست پرده‏ها به كنار رود و جلوه‏هاى گل واژه‏هاى قرآن را كه در نمايشگاه عمر كوتاهت برپا كردى، به همه نشان داده شود. از كدامينشان آغاز بايد كرد؟ از عبادتت؟ از روزه‏دارى مستحبّىات؟ از تقوا و تلاوت قرآنت؟

آخر، همّت برپادارى نمار خاشعانه اوّل وقت تو كه انگشت حيرت را در دهان همه چفت كرد! اى صادق در پيمان با خدا! مگر مىتوان از شادمانى

(1). و البته شما را به سختىها چون ترس و گرسنگى و زيان مالى و جانى و كمبود ميوه‏ها بيازماييم و به صابران اين امور بشارت ده (بقره (2) آيه 155).