درس بزرگوارى - رمز جاودانگی نسخه متنی

تا خود حكومت كنند. آن گاه درس تابع و متغيّر را به همين شيوه ملموس، به شاگردان آموخت.(1)

درس بزرگوارى

يك بار دانش آموزى از مدرسه كمال براى بعضى از دانش‏آموزان مدرسه دخترانه همان اطراف، برخلاف نزاكت، مزاحمتى ايجاد كرد و خبر آن در مدرسه انتشار يافت. صبح روز بعد، وقتى شهيد رجائى از بىادبى آن دانش‏آموز اطلاع يافت، از عمل نادرست وى سخت عصبانى شد و براى تنبّه وى و هشدار به ساير دانش‏آموزان، در حالى كه بانگاه نافذ و گيرايش دانش‏آموز گناه كار را در نفوذ خويش داشت و با صداى نيمه شنيده ملامتش مىكرد، گوشش را گرفت و از كلاس اخراج كرد. اين عمل آقاى رجائى با آن سابقه ذهنىاى كه بچّه‏ها از نيك نامى و عملكرد وى داشتند و معلوم بود كه اوّلين بار چنين برخوردى اتّفاق افتاده است، همه دانش‏آموزان را شگفت زده كرد. همان روز، بعد از نماز ظهر و عصر، دوباره همان دانش‏آموز خطاكار را احضار كرد و با وقارى خاصّ و چهره‏اى به غم نشسته، در حالى كه سعى مىكرد صدايش را همه بشنوند، دردمندانه در حضور همه بچّه‏هاى كلاس از وى عذر خواهى كرد. آن دانش‏آموز كه از بزرگوارى آقاى رجائى خيلى خجالت كشيده بود، سخت به گريه افتاد. كلاس با اين رفتار بزرگوارانه آقاى رجائى يكپارچه سكوت شد. همه بچّه‏ها تحت تأثير خود شكنى و نفس كشى وى، پندى ديگر گرفتند ودرس زندگى و بزرگ مردى آموختند.(2)

(1). به نقل از: مرتضى استاد على مخملباف، از شاگردان شهيد رجائى.

(2). به نقل از: اسماعيل بشّاش، از شاگردان شهيد رجائى در مدرسه كمال.