رمز جاودانگی نسخه متنی

آن امام راستان را از پس قرون و اعصار، نيكو گرفتى و با همه اقبال دنيا به تو، دل در گروش نباختى! و نه تنها مانند برخى از مدّعيان پاكى كه در برابر زر و زيبايى مادّى، زانو زدند و خم و خوار شدند، در مقابل عُلقه دنيوى سر فرود نياوردى. اكنون متحيّرم از آن جاذبه و دافعه على گونه‏ات در منصب كارگزارى كه نه يارانت و نه هيچ كس به ياد ندارد حتّى يك مورد خارج از ضوابط ادارى و بدون احراز شايستگى، آشنا يا فاميلى را به يك نهاد دولتى توصيه كرده باشى. آخر، تو هم كسى داشتى و شايد برخى از آنان هم توقّعى داشتند كه از جانب قدرتت، به نان و نوايى برسند! راستى، چه كسى توانست و مىتوانست از وابستگى به تو سوء استفاده كند؟ اى كه مديريّت متّهم و بدنام دوره‏هاى پيشين، در زمان تو رنگ شرف گرفت! اى مجرى عدالت تاريخى امام على (عليه السلام)! تو با آن همه رأفت و رحمت شخصى تا كجا در مورد بيت المال و حقوق مردم سخت گير بودى كه حجّت بر همه تمام شد! اى معيار مديريّت در جمهورى اسلامى و اى مظهر ساده زيستى! كه امام بزرگوار از زندگى ساده‏ات با مردم سرفرازانه سخن گفت. اى معلّم اخلاق! و اى رئيس جمهور نمونه‏اى كه همراه همسنگرت، حجّة الاسلام باهنر در فاجعه هشتم شهريور 1360 به كاروان شهيدان پيوستيد و بار امانت سنگين مسئوليّت را بردوش ياران ديگر گذاشتيد. اى بنده صالح خدا! اى نفس مطمئنّه و اى رجائى شهيد! طوُبى لَكَ وَ حُسْنُ مَآب!