دعا را با درود بر حمد و صلوات بر محمد والش به پايان برد، چون امام صادق عليه السلام فرمود: هر كس از خداى تعالى حاجتش را بخواهد و پس از آن با صلوات بر محمد و آلش ختم كند، زيرا خداى تعالى كريمتر از آن است كه دعاى اول و آخر را قبول كند و وسط را رد كند، زيرا دعاى بر محمد و آلش از خداى تعالى محجوب نمى ماند.ادب چهارم بعد از دعايش اين جمله را كه روايت شده بگويد: ازامام صادق عليه السلام آمده است كه وقتى مرد دعا كرد بعد از دعايش بگويد ماشاء الله لا قوة الا بالله العلى العظيم خداى تعالى مىفرمايد: بنده من به من منقطع شد و پناه آورد و تسليم امر من گرديد حاجتش را رواكنيد! و در خبر ديگر از على امير المومنين عليه السلام آمده كه فرمود: هر كس دوست دارد كه دعايش به اجابت برسد بعد از اتمام دعا بگويد: ماشاء الله استكانه لله ما شاء الله تضرعا الى الله ماشاء الله توجها الى الله ماشاء الله لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظيمادب پنجم بعد از دعا حالاتش را بهتر از قبل از دعا كند، زيرا گناهانى كه بعد از دعا كند ممكن است از اجرا و امضاى آن جلوگيرى كند، آيا در دعاى ائمه عليهم السلام اين جمله را نشنيدى كه فرمودن: و اعوذ بك من الذنوب التى ترد الدعا و اعوذ بك من الذنوب التى تحبس القسم پناه به تو مىبرم از گناهانيكه دعا را بر مىگرداند و پناه به تو مىبرم از گناهانيكه روزى را حبس مىكنند (55). ابن مسعود از پيامبر صلّى الله عليه وآله وسلّم نقل كرد فرمود: از گناهان بپرهيزيد زيرا خيرات را از بين مىبرد زيرا بده گاهى گناه مىكند و دانشى را كه آموخت از يادش مىرود، و بنده گناهى مىكند و در قيام در شب باز مىماند، و بنده گناهى مىكند و از روزيش محروم مىشود و حال آنكه روزى براى او گوارا بود. سپس اين آيه را تلاوت كرد انا بلوناهم كما بلونا اصحاب الجنه (103)ما ايشان را مبتلا كرديم چنانكه شركا در باغ را مبتلا كرديم. در زبور داوود روايت شده است كه خداى تعالى فرمود: اى فرزند آدم! از من درخواست مىنمايى و من به تو نمى دهم زيرا مىدانم كه صلاح خودت را در دعا از من مىخواهى سپس در دعا اصرار مىكنى و من به تو مىدهم و از آن در جهت معصيت كمك مىگيرى و من قصد بر ملا كردن رازت را مىكنم آنگاه دعا مىكنى و من آنرا مىپوشانم و چه خوبيهايى كه من با تو كردم چه بديهايى كه با من كردى نزديك است كه من بر تو خشمى بگيرم كه هرگز راضى نشوم.از جمله كلماتى كه به حضرت عيسى عليه السلام وحى شده اين است كه: گردنكشى، كه معصيت مرا مىكند، تو را نفريبد، روزى مرا مىخورد، و ديگران را عبادت مىكند. به هنگام سختى مرا مىخواند من او را اجابت مىكنم سپس به رفتار نخستين باز مىگردد و آيا مرا عصيان مىكند يا آنكه خشم مرا مىجويد، به خودم قسم خوردم كه او را طورى در عذاب فرو برم كه نجاتى نداشته باشد و پناهگاهى غير من نداشته باشد به كجا فرار مىكند از آسمان و زمين من؟از امام ابى جعفر باقر عليه السلام روايت شده كه فرمودند: بنده از خداى تعالى حاجتى از حاجت هاى دنيا را مىطلبد، خداى تعالى مىخواهد آنرا بزودى برآورد و يا آنكه به تاخير اندازد، ولى در همان وقت شخص گناه مىكند، خداى تعالى فرشته موكل بر حاجتش را مىگويد، حاجت او را بر نياور او داخل خشم من شد و مستوجب محروميت از من شد.
لطفا منتظر باشید ...
