ياد داشت هاى باب سوم - آداب راز و نیاز به درگاه بی نیاز با ترجمه عدة الداعی و نجاح الساعی ابن فهد حلی (ره) همراه با شرح اسماء الله نسخه متنی

ياد داشت هاى باب سوم

شماره 26 ص 125 سطر 10:

مراد از حلال و طيب (پاكيزه) چيست؟

بدانكه مشهور بين فقها آن است كه حلال و طيب مترادفند، يا آنكه حلال آن است كه شارع حلال كرده و منهى نيست و طيب و پاك آن غذايى است كه نفس خوشش مىآيد و از آن لذت مىبرد و گفتند: غذاى طيب به چند معنا اطلاق مىشود:

اول: لذت بخش، دوم: آنكه شارع حلال كرده، سوم غذايى كه پاك است، چهارم: غذايى كه مضر به نفس و بدن نيست.

و غذاى خبيث يا ناپاك معنايش مقابل اين اقسام است.

شماره 27 ص 125 سطر 27:

بحثى در غذاى حلال و حرام و شبهه ناك داير است كه در مرآة العقول چنين آمده است (225): به اينكه بين اصحاب اختلاف است كه آيا بين حلال و حرام واسطه اى موجود است عده اى گفتند: بين آندو واسطه اى نيست هر چه دليل، برحرمت آن دلالت كند حرام است و هر غذايى كه دليل، بر آن دلالت بر تحريم نكند حلال است مگر آنكه نهى كراهتى به آن بخورد.

حلال و حرام تنها در ظاهر و شريعت معنى مىدهند و حلال حقيقى و حرام حقيقى معنا نداردمثل طهارت و نجاست كه تابع ظاهر شريعت است پس هر چه را كه نجاستش معلوم نباشد طاهر است اگر چه در نزد شخصى كه به نجاست آن عالم است نجس باشد، نجاست واقعى معنايى ندارد به همين خاطر پيامبر و ائمه عليهم السلام با منافقين معاشرت مىكردند و جز آنچه ظاهر شريعت حكم مىكند عمل نمى كردند.

عده اى از علما گفتند كه بين حرام و حلال واسطه موجود است و آن شبهات است چنانكه در اخبار وارد شده است كه: حلال بين و حرام بين وشبهات بين ذلك فمن ترك الشبهات نجامن المحرمات و من اخذ بالشبهات ارتكب المحرمات و هلك من حيث لايعلم: حلال روشن و حرام مشخص و شبهاتى كه بين حلال و حرام است هر كس از شبهات پرهيز كند از محرمات سالم مىماند و هر كس مرتكب شبهات شود داخل در محرمات مىشود و از راهى كه نمى داند

28 ص 125 سطر 15:

پيامبر صلّى الله عليه وآله وسلّم فرمود: كسى از شما دستش را به سوى آسمان بلند مىكند و مىگويد: يا رب يا رب ولى طعام و لباس وى از حرام است كدام دعاى وى به اجابت مىرسد؟ و اگر صدقه دهد به مال حرام صدقه مىدهد و اگر ازدواج كند، به حرام ازدواج مىكند و اگر روزه بگيرد بر حرام افطار مىكند. واى بر وى! آيا نفهميد كه خداى تعالى پاك است و جز پاك را نمى پذيرد و در كتاب خويش فرمود: انما يتقبل الله من المتقين (226)مائده خداى تنها از پرهيزگاران مىپذيرد. لئالى الاخبار ج 5 ص 88 و نيز حضرت امير عليه السلام فرمود: هر كس لقمه اى از حرام بخورد چهل روز نمازش قبول نمى شود و چهل روز دعايش اجابت نمى گردد و غذاى حرام هر گوشتى را كه بروياند آتش سزايش مىباشد و يك لقمه نيز گوشت را مىروياند. لئالى ج 5 ص 88