فصل (2) - آداب راز و نیاز به درگاه بی نیاز با ترجمه عدة الداعی و نجاح الساعی ابن فهد حلی (ره) همراه با شرح اسماء الله نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

آداب راز و نیاز به درگاه بی نیاز با ترجمه عدة الداعی و نجاح الساعی ابن فهد حلی (ره) همراه با شرح اسماء الله - نسخه متنی

احمد بن محمد ابن فهد حلی؛ ترجمه: محمدحسین نائیجی نوری

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

فصل (2)

شايسته نيست كه انسان در مجلسى بدون ذكر خدا بنشيند و بدون ذكر بلند شود. ابو بصير از امام صادق عليه السلام روايت كرد فرمود: هيچ گروهى در مجلسى ننشينند و در آن خانه ذكر خدا و ذكر ما اهل بيت در آن نشود جز آنكه در روز قيامت وبال گردن آنها شده است. سپس امام باقر عليه السلام فرمود: ذكر ما، ذكر خداست و ذكر دشمنان ما ذكر شيطان است. و از آن حضرت عليه السلام وارد شده است هر كس مىخواهد ثواب و پاداش زيادبه او داده شود، وقتى مىخواهد از جايش بلند شود بگويد سبحان ربك رب العزة عما يصفون و سلام على المرسلين و الحمد الله رب العالمين (128)منزه است خدايت، خداى بلند مرتبه، از آنچه وصفش نمايند بالاتر است و درود بر پيامبران باد و همه ستايش ها از آن خداى بخشنده مهربان است.

و حسن بن ابى الحسن ديلمى از پيامبر نقل كرده است كه فرمود: فرشتگان به حلقه هاى ذكر عبور مىكنند و بر بالاى سرايشان مىايستند و با گريه هاى ايشان گريه مىكنند و بر دعاى ايشان آمين مىگويند وقتى به آسمان صعود كردند خداى تعالى مىفرمايد: اى فرشتگان من كجا بوديد؟ و خداى بهتر مىداند؟ ! ملايكه پاسخ مىدهند: اى پروردگار! ما در مجلسى از مجالس ذكر نشستيم و گروهايى را ديديم كه تو را تسبيح مىكردند و تمجيد مىنمودند و تقديس مىگفتند و از آتش جهنم مىهراسيدند. خداى تعالى مىفرمايد:

اى فرشتگان من جهنم را از ايشان دور مىكنم و شما را به شهادت مىگيرم كه ايشان را آمرزيدم و از چيزى كه ترسيدند ايمن كردم. فرشتگان عرضه داشتند: پروردگارا در بين ايشان فلانى بود و او تو را ياد نمى كرد خداى تعالى مىفرمايد او را به خاطر همنشينى با آن ذاكرين بخشيدم، ذاكرين خدا كسانى نيستند كه همنشين آنها شقى باشد.

/ 165