و امام صادقه عليه السلام فرمود: زيانكارتر از اين مرد حسرت كسى استكه مال زياد را با زحمت فوق العاده و دست بگريبان شدن با اهوال و حوادث جمع كند سپس مال خود را با صدقات و ميراث فنا كند و جوانى و قوت خود را در عبادات و نمازها بگذارد ولى براى حضرت على بن ابى طالب حقى (ولايت) را قايل نباشد و محل او را از اسلام نشناسد و كسى را كه يك دهم ارزش او را ندارد بلكه يك دهم از يك دهم او نباشد او را بالاتر از حضرت بداند بر ادله واقف مىشود، ولى در مورد آن فكر نمى كند و بواسطه آيات و اخبار با او محاجه مىشود، ولى ابا مىكند و جز به گمراهى اش نمى افزايد اين حسرتش بيشتر است و در روز قيامت مىآيد و صدقاتش به سان افعى براى او ممتثل مىشود و او را ميگزد و نمازها و عباداتش به سان ملايكه عذاب الهى ممتثل مىشوند او را به جهنم مىكشانند مىگويد واى بر من! مگر من از نمازگزاران نبودم آيا من از پاكان نبودم آيا از اموال و زنان مردم پرهيز نكردم، ولى چرا به اين مصيبت وبلادچار شدم؟ به او گفته مىشود: اى شقى! عمل تو براى تو فايده اى ندارد، زيرا اعظم واجبات الهى بعد از توحيد خدا و ايمان به نبوت حضرت محمد بن عبدالله عليه السلام را ضايع كردى و شناخت حق على عليه السلام ولى خدا را كه لازم بود ترك كردى و خود را ملتزم به امامت دشنان خدا كردى. كه بر تو حرام بود اگر به عوض اين اعمالت خدايرا از اول دنيا تا آخرش عبادت مىكردى و بدل صدقات همه اموال دنيا را صدقه مىدادى، بلكه اگر زمين پر از طلا مىبود و تو آنرا صدقه مىدادى، آن اعمال و صدقات جز دورى از رحمت خدا براى تو چيزى به ارمغان نمى آورد و به خشم خدا نزديك تر مىشدى.
لطفا منتظر باشید ...
