وقتى شما دعا مىكنى يا آثاراجابت را مىبينى، يا نمى بينى. پس اگر نشانه اجابت را ديدى آرام باشد! و عجب و خود پسندى به خود راه مده! و گمان مكن كه علت اجابت دعاى تو به خاطر صلاح و طهارت نفس تو بوده است. شايد تو از كسانى باشى كه خداى از تو بدش مىآيد و صدايت را دوست ندارد و اجابت دعاى تو در روز قيامت به عنوان دليلى عليه تو مورد استفاده قرار مىگيرد، خداى به تو مىفرمايد: آيا تو نبودى كه مرا خواندى و شايسته دورى بودى، ولى من دعاى تو را اجابت كردم. بلكه سزاوار است كه همت تو صرف شكر و زيادت در عمل و صلاح گردد. شكر از لطف هايى كه اميد تو را زياد نموده و تو را ترغيب كرده است كه دعا كنى. و از خدا بخواه كه آن سرعت در اجابت را بابى از ابواب لطف، و وزشى از وزشهاى رحمت خود، قرار دهد، و به تو الهام كند كه توفيق شكر بيش از پيش نعمت اجابت سريع را كه تو اهلش نبودى و خدا اهلش بود به تو بدهد و اين سرعت در اجابت از باب استدراج (9) نبوده باشد، و وظيفه توست كه حمد و استغفار فراوان كنى پس اگر علت سرعت در اجابت و رحمت نعمت و منت بوده باشد، حمد در مقابل نعمت و منت خداى باشد. واگر سبب آن استدراج و دشمنى بوده است، استغفار كنى كه استغفار در مقابل گناه باشد.. و اگر نشانه هاى اجابت را نديدى، مايوس نباش! واميدوار به كرم مولايت شو! زيرا چه بسا خداى تعالى اجابت را تاخير مىاندازد. زيرا خداى دوست دارد كه دعا وصداى تو را بشنود. پس اصرار نما!
لطفا منتظر باشید ...
