على بن حسان از بعضى اصحاب از امام صادق عليه السلام نقل كرد: هر دعايى كه قبل از آن تمجيد نباشد دم بريده است ابتدا با تمجيد خداى تعالى شروع كند، سپس ثنا نمايد. پرسيدم: حداقل تمجيد لازم چه مقدار است فرمودمى گوييد: اللهم انت الاول فليس قبلك شى ء و انت الاخر فليس بعدك شى و انت الظاهر فليس فوقك شى و انت الباطن فليس دونك شى و انت العزيز الحكيم: خدايا تو اولى، قبل از تو چيزى نيست. تو آخرى بعد از تو چيزى نيست. تو ظاهرى و بالاتر از تو چيزى نيست و تو باطنى باطن تر از تو چيزى نيست و تو عزيز حكيمى. و به همين اسناد گفت: از امام صادق پرسيدم: كمترين چيزى كه از تمجيد كفايت مىكند چيست فرمود اينگونه مىگويد: الحمد الله الذى علا فقهر و الحمد الله الذى بطن فخبر و الحمد الله الذى يحيى الموتى و يميت الاحياء و هو على كل شى قدير.: حمد خدايى را كه بر شد و سلطه پيدا كرد و حمد خدايى را كه باطن گرديد و مطلع شد وحمد خدايى را كه مرده را زنده مىكند و زندگان را مىميراند و او بر همه چيز قادر است.
قسم دوم ذكر، تهليل و تكبير است.
ربعى از فضيل از امام باقر يا امام صادق عليهما السلام رويات نمود كه فرمود: تهليل لا اله الا الله و تكبير الله اكبر را زياد بگوييد زيرا خدا چيزى را از تكبير و تهليل بيشتر دوست ندارد. و از پيامبر صلّى الله عليه وآله وسلّم رايت شد كه: آنحضرت فرمود: بهترين عبادت لا اله الا الله است.
قسم سوم ذكر تسبيح است
يونس بن يعقوب گفت از امام صادق عليه السلام پرسيدم: هر كس صد بار سبحان الله بگويد آيا از جمله كسانى خواهد بود كه خداى را زياد ذكر كرده است؟ فرمود: بله
لطفا منتظر باشید ...
