و شايسته است هر كس قرآن را از حفظ دارد در تلاوت آن مداومت كند تا آن كه از يادش نرود و در قيامت بر آن تاسف و حسرت بخورد. عبد الله مسكان از يعقوب بن احمد روايت كرد كه به امام صادق عليه السلام عرض كردم: فدايت شوم غمها و حوادثى بر من فرود آمد كه بخششى همه خيرات از من رخت بر بستند حتى بخششى از قرآنى كه از حفظ داشتم از خاطر رفت. وقتى ياد قران كردم آن حضرت غمگين شد سپس فرمود: مرد سوره اى از قران را از ياد مىبرد، روز قيامت آن سوره در درجه اى از درجات بهشت بر او مشرف مىشود و مىگويد: اسلام عليك آن شخص پاسخ مىدهد: عليك السلام از او مىپرسد.تو كى هستى؟ جواب مىدهد: من سوره فلان هستم كه مرا ضايع كردى وترك نمودى (اگر مداومت مىكردى) و به من چنگ مىزدى تو را به اين درجه مىرساندم سپس حضرت با انگشت خويش اشاره كرد و فرمود: شما را به قرآن سفارش مىكنم. قرآن را بياموزيد، گروهى از مردم قرآن مىآموزند تا بگويند فلانى قارى قرآن است و عده اى قرآن مىاموزند و مقصود او صداست تا آنكه بگويند فلانى صداى خوشى دارد در اين گروهها خيرى نيست و عده اى قرآن مىآموزند تا در شب و روز با قرآن باشند و در اين انديشه نيستند كه كسى بداند و يا نداند. و از آن حضرت در اين زمينه آمده است كه فرمود: هر كس سوره اى از قرآن را از ياد ببرد آن سوره در صورتى زيبا و بر درجه بلند بهشتى براى او تمثل پيدا مىكند وقتى آن را ببيند. مىپرسد: تو كيستى؟ چقدر زيبايى! اى كاش از ان من بودى! آن صورت در جوابش مىگويد آيا مرا نمى شناسى من سوره فلان هستم اگر مرا فراموش نمى كردى تو را به آن درجه بالا مىبردم. و از امام صادق عليه السلام روايت شده كه فرمود: قران عهد خداى با خلقش مىباشد شايسته است كه مسلمان د رعهد خدا نگاه كند و هر روز پنجاه آيه بخواند. و هيثم بن عبيد گفت از اباعبدالله عليه السلام در مورد شخصى پرسيدم كه قرآن را حفظ نموده است سپس فراموشش كرد آنگاه ياد اورى نمايد تا سه بار آيا مشكلى متوجه او مىشود؟ فرمود: خير.
لطفا منتظر باشید ...
