امام صادق عليه السلام در منى بود فقيرى آمد پس امر كرد كه به او انگور دهند عرضه داشت من نيازى به انگور ندارم اگر درهمى باشد (قبول مىكنم) حضرت فرمود: خدا توسعه دهد فقير رفت و حضرت به او چيزى نداد. ديگرى آمد حضرت امام صادق عليه السلام سه دانه انگور گرفت و در دست او ريخت فقير آنرا گرفت و سپس گفت الحمد الله رب العالمين حمد خدايى را كه به من روزى داد.حضرت فرمود: بايست دو دست را پر از انگور كرد و به او داد.فقير گفت: الحمد الله رب العالمين.حضرت اباعبدالله عليه السلام فرمودبايست و رو به غلام كرد پرسيد اى غلام! چند درهم دارى؟ رواى مىگويد ما حدس زديم نزديك بيست درهم و يا همين حدود پيش غلام بود حضرت فرمود به او بده. فقير آنرا گرفت و سپس گفت الحمد الله رب العالمين اين عطا تنها از توست اى خداى من شريكى ندارى حضرت فرمود: بايست پيراهنى كه در تنش بود در آورد و به او داد فرمود بپوش فقير آنر پوشيد فقير گفت: حمد خدايى را كه مرا پوشانيد و خوشحالم كرد اى بنده خدا! خدا جزاى خير به تو دهد جز اين دعا، دعاى ديگرى نكرد و رفت. راوى گفت ما فكر كرديم كه اگر امام را دعا نمى كرد امام همواره چيزى به او مىبخشيد زيرا وقتى فقير حمد خدا را مىكرد حضرت به او مىبخشيد.امام صادق عليه السلام فرمود: كسى كه صدقه داد سپس به او بازگشت آنرا نفروشد و نخورد، زيرا خداى تعالى شريكى ندارد و اگر چيزى براى خدا داده شده به منزله بنده آزاد شده است كه نمى توان آنرا بعد از آزادى به اسارت درآورد.و از امام صادق عليه السلام وارد شده: كه اگر كسى براى دادن صدقه بيرون رفت تا آنكه به فقير بدهد بعد ديد كه فقير رفته است، آنرا به ديگرى بدهد و به مالش باز نگرداند.
لطفا منتظر باشید ...
