شيعه و مهدويت - امام شناسی نسخه متنی

شيعه و مهدويت

فرقى كه ما شيعه ها، با ديگران و بقيه فرق اسلامى و غير اسلامى داريم، اين است كه ما اين شخص عظيم و عزيز را مى شناسيم; اسمش را مى دانيم; تاريخ ولادتش را مى دانيم; پدر و مادر عزيزش را مى شناسيم و قضايايش را مى دانيم; ولى ديگران اينها را نمى دانند. آنها عقيده پيدا نكردند، يا باخبر نشدند و نمى دانند; ولى ما مى دانيم، تفاوت اين جا است. به همين دليل است كه توسلات شيعه، زنده تر، پر شورتر، با معناتر و با جهت تر است. (18)

خصوصيت اعتقاد شيعه در اين مساله، اين است كه يك موضوع كلى را با همه خصوصياتش، با معرفى كامل شخص مى شناسد، در ابهام نيست.

ما، ولى و سيد خود را، سرور و سالار عالميان - را كه امام ما - است مى شناسيم. پدر، مادر، تاريخ تولد و قضاياى ولادت مبارك او را مى دانيم. كسانى اين قضايا را با خبرهاى صادق و موثق نقل كرده اند، همه اينها براى ما روشن است; لذا ما مى دانيم كه عشق ما، دل ما و ايمان ما، متوجه و متعلق به كيست. (19)

اين حقيقت، در هيچ جاى جهان اسلام، مثل محيط زندگى ملت عزيز ما و شيعيان، اين برجستگى و اين چهره درخشان و اين روح پر تپش و پر اميد را ندارد. اين به خاطر آن است كه ما، به بركت روايات متواتره خودمان، شخص مهدى موعود (عج) را با خصوصياتش مى شناسيم. (20)

عيد الله الاكبر

روز ولادت مهدى موعود - ارواحنا لتراب مقدمه الفداء - حقيقتا روز عيد همه انسان هاى پاك و آزاده عالم است. فقط كسانى در اين روز، ممكن است احساس شادى و خرسندى نكنند كه يا جزو پايه هاى ظلم و يا جزو پيروان طواغيت و ستمگران عالم باشند; و الا كدام انسان آزاده اى است كه از گسترش عدالت، از بر افراشته شدن پرچم دادگرى و رفع ظلم در سراسر جهان، خرسند نشود و آن را آرزو نكند! (21)

تفاوت عيد ولادت «حضرت بقية الله » با بقيه اعياد اسلامى اين است كه اعياد بزرگ، همه از گذشته حكايت مى كنند; اما عيد ولادت حضرت بقية الله به آينده نويد مى دهد. براى همين است كه دل هاى مؤمنان، به اين روز بزرگ و اين ولادت عظيم، وابسته است. (22)

روز نيمه شعبان، روز اميد و ايمان به آينده، روز مجاهدان پاكباز و صادق و روز نگاه به آينده روشن و تلاش براى آن است. (23)

روز ولادت حضرت مهدى موعود - ارواحنا فداه - يك عيد حقيقى، براى همه افراد بشر و آن كسانى كه ستمى كشيدند; رنجى بردند; دلى سوزاندند; اشكى ريختند و انتظارى كشيدند و كسانى كه با مشاهده ناملايمات، در طول حيات خود و در هر نقطه اى از عالم - و حتى در نقطه اى از تاريخ - مصيبتى تحمل كرده اند; است. همه آنها در مثل چنين روزى و به ياد امروز، احساس شادمانى و اميد و نشاط كرده اند.

اين ولادت بزرگ و اين حقيقت عظيم، متعلق به يك ملت و يك زمان خاص نيست; بلكه متعلق به بشريت است. اين «ميثاق الله الذى اخذه و وكده » ميثاق خدا با انسان است. «وعد الله الذى ضمنه » اين وعده خدا است كه تحقق آن را ضمانت كرده است. همه انسان هاى طول تاريخ، نسبت به اين پديده عظيم و شگفت آور، احساس نياز معنوى و قلبى كرده اند; چون تاريخ از اول تا امروز و از امروز تا لحظه طلوع آن خورشيد جهان تاب ، با ظلم و بدى و پليدى، آميخته بوده است.

همه كسانى كه از ظلمى رنج برده اند - چه آنهايى كه به خود آنان ظلم شده است و نج برده اند و چه كسانى كه به ستم كشى ديگران نگاه كرده اند و رنج برده اند - با ياد ولادت اين منجى عظيم تاريخ و بشر ، در دلشان اميدى به وجود مى آيد.

... روز ولادت ، براى همه بشر و تاريخ - حتى براى گذشتگان - عيد است. كسانى كه در دوران تاريك فرعون ها، نمرودها، ابوجهل ها و سلاطين ظالم، در فقر و ظلم و تبعيض سر كردند و مردند و رنج كشيدند و روى خوبى نديدند، امروز (نيمه شعبان) براى آنها هم عيد است .

اگر روح آنها در عالم برزخ، از بعضى از تفضلاتى كه پاره اى از ارواح برخوردارند، بهره مند باشند; يقينا آنها هم مثل چنين روزى، شادى خواهند كرد. امروز با بقيه ايام و اعياد تفاوت دارد. واقعا اگر ما امروز را «عيد الله الاكبر» بناميم، مبالغه و گزاف نيست. (24)