سیدمحمد کاظم مدرسی، احمد بهشتی، علیرضا سبحانی، اکبر اسدعلیزاده، سید مجتبی آقایی، علی اصغر فیضی پور، جعفر سبحانی، سیدمحمود مدنی، فاطمه علیپور، غلامحسین زینلی، علی زمانی قمشه ای، مسعود پور سید آقایی، مجید حیدری نیک، محمد رضا جباری، سامی بدری، علی اصغر رضوانی، جعفر خوشنویس، مرتضی نائینی، احمد عابدی، محمدجواد فاضل لنکرانی، رحیم کارگر، حبیب الله طاهری؛ ترجمه: عبدالله امینی؛ تقریرکننده: علی لاری؛ مصاحبه شونده: علی کورانی
آيا واقعا، خورشيد از مغرب طلوع مى كند؟ يا اين كه طلوع آفتاب از مغرب، كنايه از طلوع جمال آن حضرت از مكه معظمه، است، مرحوم مجلسى مى گويد: آنگاه كه امير مؤمنان على(ع) علايم ظهور را براى اصحاب خويش چون: «اصبغ بن نباته » و «صعصعة بن صوحان » بيان مى فرمود چنين گفت: طلوع آفتاب از مغرب. «نزال بن سبره » از «صعصعة » پرسيد مراد اميرالمؤمنين(ع) از اين كلام چيست؟ «صعصعه » گفت: يابن سبره كسى كه عيسى بن مريم(ع) پشت سر او نماز مى گزارد، امام دوازدهم از طبقه نهم از اولاد حسين بن على(ع) است و او است آن آفتابى كه از مغرب طلوع و در ميان ركن و مقام ظاهر مى شود و روى زمين را از كفر و فسق و اعتقادات باطل پاك مى گرداند. (1)
5 -
طلوع ستاره اى از مشرق
كه مانند ماه مى درخشد و روشنى مى بخشد، اين ستاره به شكل ماه جديد و دوطرف آن به گونه اى كج مى باشد كه نزديك است از كجى به هم وصل شود و چنان درخشندگى داشته باشد كه چشمها را خيره سازد «طلوع نجم بالمشرق يضئ كما يضئ القمر ثم ينعطف حتى يكاد تلتقى طرفاه ». (2)
6 - ستاره هاى دنباله دار
در برخى از روايات طلوع ستاره هاى دنباله دار از علايم ظهور به حساب رفته است چنان كه اميرالمؤمنين(ع) مى فرمايد: «و طلوع الكواكب المذنبة واقتران النجوم ». (3) و همچنين فرمود: «و بدا لكم النجم ذوالذنب من قبل المشرق و لاح لكم القمر المنير فاذا كان ذلك فراجعوا التوبة ». (4) «يعنى براى شما ستاره دنباله دارى از جانب خاور آشكار و ماهتاب پرفروغى ظاهر مى شود در اين هنگام به توبه باز گرديد، و در برخى از علامات، ظهور ستاره دنباله دار را در نزديك جدى به نگارش آورده اند». علامه مجلسى(قدس سره) ذيل كلام اميرالمؤمنين(ع) مى نويسد: گفته شده است اين سخن اشاره است به ستاره دنباله دارى كه در سال 839 هجرى پديد آمد، درحالى كه خورشيد در اوايل ميزان[مهرماه] بود، اين ستاره ذوذنب نزديك مجموعه ستارگان «اكليل شمالى » بود، سپس به تدريج از نور آن كاسته و پس از هشت ماه به طور كلى محو گرديد. در زمان ما[مجلسى دوم] در سال 1075 ستاره دنباله دارى بين مشرق و قبله مشاهده گشت كه داراى طلوع و غروب بود، حركت آن سريع و از مغرب به مشرق(توالى) بود و پس از دو ماه ناپديد شد، ليكن نمى توان گفت مراد آن حضرت حتما اين زمانها بوده است. (5)
پژوهشى پيرامون ستاره هاى دنباله دار
ستارگان دنباله دار اجرامى آسمانى مى باشند كه داراى شكل منحصر به فرد و اندزاه هايى بزرگ گهگاه ظاهر مى شوند. ستاره دنباله دار كه با چشم غير مسلح چون ماه بى حركت به نظر مى آيد، در واقع با سرعت صدها كيلومتر در ثانيه حركت مى كند، سرعت دقيق آن را مى توان از تغيير مكان آن نسبت به ستارگان ثابت تعيين كرد. تعداد ستاره هاى دنباله دار تا 10 عدد احتمال مى رود. ولى تاكنون حدود هفتصد(700) ستاره دنباله دار شناخته شده و هر ساله نيز چند عدد ستاره دنباله دار جديد كشف و رصد مى گردد. حدود 260 عدد آنها در مدارهاى بسته و كشيده دور مى زنند و بسيارى از آنها چندين بار به جانب زمين باز گشته و مشاهده شده اند، و تعداد 370 عدد از آنها داراى مدارى هذلولى يا سهمى هستند كه پس از يك بار نزديك شدن به زمين و مشاهده آنها ديگر ديده نخواهند شد. در حدود 45 ستاره دنباله دار در جهت سياره ها حركت مى كنند(از مغرب به مشرق) و نقطه حضيض مدارى آنها نزديك به مدار سياره مشترى و عضوى از خانواده مشترى هستند. مدار اين ستاره ها بيضى است و اغلب آنها به سمت صورت فلكى غول (هركول) كه همه منظومه شمسى با سرعتى معادل 20 كيلومتر در ثانيه به طرف آن درحركت است، پيش مى روند.
لطفا منتظر باشید ...
