5. ارتباطات در عصر ظهور - امام شناسی نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

امام شناسی - نسخه متنی

سیدمحمد کاظم مدرسی، احمد بهشتی، علیرضا سبحانی، اکبر اسدعلیزاده، سید مجتبی آقایی، علی اصغر فیضی پور، جعفر سبحانی، سیدمحمود مدنی، فاطمه علیپور، غلامحسین زینلی، علی زمانی قمشه ای، مسعود پور سید آقایی، مجید حیدری نیک، محمد رضا جباری، سامی بدری، علی اصغر رضوانی، جعفر خوشنویس، مرتضی نائینی، احمد عابدی، محمدجواد فاضل لنکرانی، رحیم کارگر، حبیب الله طاهری؛ ترجمه: عبدالله امینی؛ تقریرکننده: علی لاری؛ مصاحبه شونده: علی کورانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

5. ارتباطات در عصر ظهور

در عصر ظهور، به جهت جهش علمى و پيشرفت فن آورى و صنعت، وسايل ارتباطات و اطلاعات آن قدر پيشرفته خواهد بود كه دنيا را همچون كف دست نشان مى دهد و براى آگاهى به اقصى نقاط كشور، نيازى به وسايل و ابزار ارتباطى امروزى نيست. از اين رو حكومت مركزى، نسبت به كل عالم - كه تحت حكومت واحد او هستند - تسلط كامل دارد و به موقع و بدون فوت وقت، وارد عمل شده، مشكل را حل مى كند و هرگونه توطئه و فساد را در نطفه خفه مى سازد. بين امام مهدى (عج) و مردم، نامه رسانى وجود ندارد و مردم در هر نقطه اى از كره زمين، امام را مشاهده مى كنند و امام با آنان سخن مى گويد. اين مساله، اختصاص به امام و رعيت ندارد; بلكه مردم عادى نيز با همديگر سخن مى گويند و همديگر را مشاهده مى كنند، در حالى كه يكى در مشرق عالم و ديگرى در مغرب آن است.

امام صادق عليه السلام مى فرمايد:

«ان قائمنا اذا قام مد الله لشيعتنا فى اسماعهم و ابصارهم حتى لا يكون بينهم و بين القائم عليه السلام بريد، يكلمهم فيسمعون، و ينظرون اليه و هو فى مكانه; (28)

هنگامى كه قائم ما قيام كند، خداوند آن چنان گوش و چشم شيعيان ما را تقويت مى كند كه ميان آنان و آن حضرت (رهبر و پيشوايان) نامه رسان نخواهد بود، با آنها سخن مى گويد و آنان سخنش را مى شنوند و او را مى بينند; در حالى كه او در مكان خويش است [و مردم در نقاط ديگر جهان]» .

وسايل انتقال صدا و تصوير، به طور همگانى، ساده و آسان در اختيار همه پيروان او قرار مى گيرد; آن چنان كه چيزى به نام اداره پست در آن عصر، چيز زايدى به حساب مى آيد و مسائل جارى آن حكومت، بدون نياز به كاغذ بازى، حل و فصل مى شود; زيرا همه دستورها و برنامه ها با سيستم «شهود و حضور» ابلاغ و اجرا مى شود.

امام صادق عليه السلام، در گفتار ديگرى اين حقيقت را به طور بارزى تكميل فرموده است:

«ان المؤمن فى زمان القائم و هو بالمشرق ليرى اخاه الذى فى المغرب وكذا الذى فى المغرب يرى اخاه الذى بالمشرق; (29)

مؤمن در زمان حضرت مهدى (عج) در حالى كه در مشرق است برادر خود را در مغرب مى بيند و همچنين كسى كه در مغرب است، برادرش را در مشرق مشاهده مى كند» .

بنابراين ارتباط مستقيم نه تنها در سطح حكومت; بلكه در ميان عموم نيز عملى مى شود. در اين زمان پيوندهاى ظاهرى، جسمانى و معنوى دل ها را استحكام مى بخشد، به گونه اى كه جهان به راستى به شكل يك خانه و مردمش همچون اهل يك خانواده در مى آيند.

امام صادق عليه السلام مى فرمايد:

«اذا تناهت الامور الى صاحب هذا الامر رفع الله تبارك وتعالى له كل منخفض من الارض وخفض له كل مرتفع حتى تكون الدنيا عنده بمنزلة راحته فايكم لو كانت فى راحته شعرة لم يبصرها; (30)

وقتى كارها به صاحب اصلى ولايت [حضرت مهدى عليه السلام] برسد، خداوند هر نقطه فرورفته اى از زمين را براى او مرتفع و هر نقطه مرتفعى را پايين مى برد. آن چنان كه تمام دنيا نزد او به منزله كف دستش خواهد بود. كدام يك از شماها اگر در كف دستش مويى باشد، آن را نمى بيند؟»

طبق اين حديث در عصر ظهور، يك سيستم نيرومند و مجهز، براى انتقال تصويرها به وجود خواهد آمد كه شايد تصور آن امروزه براى ما مشكل باشد. تمام جهان به منزله كف دست خواهد شد و پستى و بلندى هاى زمين، مانع از رؤيت موجودات روى زمين نخواهد بود. البته بدون يك چنين سلطه اطلاعاتى و ارتباطى بر تمام كره زمين، حكومت واحد جهانى و صلح، امنيت و عدالت به طور همه جانبه، امكان پذير نخواهد بود. براى اداره چنان حكومتى، امكانات زيادى لازم است كه خداوند آنها را در اختيار او و تشكيلاتش قرار مى دهد.

امام باقر عليه السلام نيز فرموده است:

«انما سمى المهدى لانه يهدى الى امر خفى حتى انه يبعث الى رجل لا يعلم الناس له ذنب فيقتله حتى ان احدكم يتكلم فى بيته فيخاف ان يشهد عليه الجدار; (31)

حضرت مهدى (عج) از اين جهت مهدى ناميده شده است كه به امور مخفى و پنهان هدايت مى شود، تا آن جا كه گاه او به سراغ كسى مى فرستد كه مردم او را بى گناه دانسته و به قتل مى رساند [زيرا از گناه نهانى او همانند قتل نفس كه موجب قصاص است آگاه است] و تا آن جا كه برخى از مردم هنگامى كه درون خانه خود سخن مى گويند، مى ترسند ديوار بر ضد آنها شهادت دهد» .

اين حديث نيز گواه آن است كه در آن عصر، نيكان و پاكان در نهايت آزادى به سر مى برند; خلافكاران چنان تحت كنترل اند كه ممكن است امواج صوتى آنان، با وسايل پيشرفته اى از ديوار خانه هايشان باز گرفته شود و به هنگام لزوم، مى توان فهميد كه آنها در درون خانه چه گفته اند؟ !

گفتنى است كه اين پيشرفت هاى عظيم، محصول تكامل علمى عصر بعد از ظهور است، نه اعجاز; زيرا زندگى بشر در اين عالم، بايد مطابق سنت هاى طبيعى باشد; نه اعجازى كه امرى استثنايى و براى موارد ضرورى و فوق العاده است، آن هم در مسير اثبات حقانيت دعوت نبوت يا امامت.

6. رفاه و آسايش در عصر ظهور

مدينه فاضله اسلامى، در حقيقت آرمان شهر آسايش و رفاه همگانى است. رفاه و تنعم به گونه اى خواهد بود كه ديگر نيازمندى در سطح جامعه يافت نمى شود; چون توزيع عادلانه منابع و ثروت جايى براى فقر و طبقه ضعيف باقى نمى گذارد. در آن جامعه، مانند جوامع كنونى عمل نمى شود كه بيش از هشتاد درصد ثروت، در دست كمتر از بيست درصد و بيست درصد آن در دست هشتاد درصد مردم باشد و در نتيجه طبقه مرفه و فقير پيدا شود.

به علاوه در آن عصر، به جهت اجراى عدالت، نه آسمان از ريزش بركات خود بر مردم دريغ مى ورزد و نه زمين امساك مى كند; بلكه هرچه دارند در اختيار بشر قرار مى دهند. از اين رو در شهر عدالت كه حقوق انسان ها محور توجه و برنامه ريزى است، بالطبع بذر اين توجه، محصولى چون رفاه و برخوردارى همگانى از موهبت هاى الهى را در پى خواهد داشت. اين موضوع در روايات اهل بيت عليهم السلام به خوبى تبيين شده است:

«انه يبلغ سلطانه المشرق والمغرب وتظهر له الكنوز ولايبقى فى الارض خراب الا يعمره; (32)

حكومت او شرق و غرب جهان را فرا مى گيرد و گنج هاى زمين براى او ظاهر مى شود و در سرتاسر جهان جاى ويرانى باقى نخواهد ماند; مگر اين كه آن را آباد خواهد ساخت » .

امام صادق عليه السلام فرمود: «اذا قام القائم حكم بالعدل وارتفع فى ايامه الجور وآمنت به السبل واخرجت الارض بركاتها ورد كل حق الى اهله... و حكم بين الناس بحكم داود وحكم محمد صلى الله عليه و آله وسلم فحينئذ تظهر الارض كنوزها وتبدى بركاتها ولايجد الرجل منكم يومئذ موضعا لصدقته ولا لبره لشمول الغنى جميع المؤمنين...; (33)

وقتى كه قائم قيام كند، حكومت را براساس عدالت قرار مى دهد و ظلم و جور در دوران او برچيده مى شود و جاده ها در پرتو وجودش، امن و امان مى گردد، و زمين بركاتش را خارج مى سازد و هر حقى به صاحبش مى رسد، و در ميان مردم، همانند داود و محمد صلى الله عليه و آله حكم و داورى مى كند. در اين هنگام زمين گنج هايش را آشكار مى سازد و بركات خود را ظاهر مى كند و كسى موردى را براى انفاق و صدقه و كمك مالى نمى يابد; زيرا همه مؤمنان بى نياز و غنى خواهند شد...» .

بيان ظاهر شدن بركات زمين و خارج شدن گنج ها، نشان مى دهد كه هم مساله زراعت و كشاورزى به اوج ترقى خود مى رسد و هم تمام منابع زير زمينى، كشف و مورد استفاده قرار مى گيرد. در آمد سرانه افراد، آن قدر بالا مى رود كه در هيچ جامعه اى، فقيرى پيدا نمى شود و همه به سر حد بى نيازى و خود كفايى مى رسند.

امام على عليه السلام فرمود: «يزرع الانسان مدا، يخرج له سبعماة مد كما قال الله تعالى كمثل حبة انبتت سبع سنابل فى كل سنبلة ماة حبة والله يضاعف لمن يشاء; (34) [در عصر حضرت مهدى] انسان يك مد مى كارد و هفتصد مد برداشت مى كند، چنان كه مضمون آيه شريفه قرآن است » .

رسول خدا صلى الله عليه و آله وسلم فرمود:

و يخرج له الارض افلاذ كبدها ويحثوالمال حثوا ولايعده عدا; (35)

زمين در آن عصر قطعات كبد خود را براى او بيرون مى فرستد و او ثروت بدون شماره و محاسبه در ميان مردم پخش مى كند.»

رسول خدا صلى الله عليه و آله وسلم فرمود:

«ابشركم بالمهدى يملا الارض قسطا كما ملئت جورا وظلما، يرضى عنه سكان السماء والارض يقسم المال صحاحا فقال رجل ما معنى صحاحا؟ قال: بالتسوية بين الناس، ويملا قلوب امة محمد غنى ويسعهم عدله حتى يامر مناديا ينادى يقول: من له بالمال حاجة فلايقوم من الناس الا رجل واحد ثم يامر له بالمال فياخذ ثم يندم ويرد; (36)

شما را به ظهور حضرت مهدى عليه السلام بشارت مى دهم كه زمين را پر از عدالت مى كند، همان گونه كه پر از جور و ستم شده است. ساكنان آسمانها و زمين از او راضى مى شوند و اموال و ثروت ها را به طور صحيح تقسيم مى كند. شخصى پرسيد تقسيم صحيح ثروت چيست؟ فرمود: به طور مساوى در ميان مردم تقسيم شود و دل هاى پيروان محمد را پر از بى نيازى كند و عدالتش همه را فراگيرد، تا آن جا كه دستور دهد كسى با صداى بلند صدا زند كه هر كس نياز مالى دارد، برخيزد. هيچ كس جز يك نفر بر نمى خيرد، سپس امام دستور مى دهد مال قابل ملاحظه اى به او بدهند; اما او به زودى پشيمان مى شود كه چرا آزمند و حريص بوده است و مال را بر مى گرداند» .

/ 157